Page 11 - xristodoulou_kathodos

Συνοψίζοντας επαναλαμβάνουμε ότι στον άδη κατέβηκε ο

Θεάνθρωπος μόνον με την ψυχή του, ενωμένη με την θεότητα, ενώ

ταυτοχρόνως με το σώμα, ενωμένο επίσης με την θεότητα, ήταν και στον

τάφο. Και με την ψυχή καταργούσε και κατέλυε τη δύναμη του άδη, του

θανάτου και του αρχηγού του, έφερνε δε το χαρούμενο κήρυγμα της

απολυτρώσεως στις ψυχές. Με το άφθαρτο στον τάφο σώμα καταργούσε

τη σωματική φθορά, προδιετύπωνε την αφθαρσία και την ανάσταση.

Τέλος με την επανένωση κατά την ανάσταση της ψυχής με το σώμα,

προεικόνιζε την κατά την κοινή ανάσταση των ανθρώπων ένωση των

ψυχών με τα σώματά τους και συνολικά την ανακαίνιση και

αποκατάσταση της ανθρώπινης φύσεως. ΄Η, όπως ψάλλει ο ιερός

υμνωδός: «Κύριε, ανελθών εν τω σταυρώ, την προγονικήν ημών κατάραν

εξείληψας· και κατελθών εν τω άδη τους απ’αιώνος δεσμίους

ηλευθέρωσας, αφθαρσίαν δωρούμενος των ανθρώπων τω γένει· δια τούτο

υμνούντες δοξάζομεν την ζωοποιόν και σωτήριον σου έγερσιν».

Οι ιεροί υμνωδοί, αναφερόμενοι γενικότερα στο θεμελιώδες

σωτηριολογικό δόγμα και εντάσσοντας την Κάθοδο μεταξύ του σταυρού

και της αναστάσεως, καλούν τους πιστούς, όπως «τον σταυρόν του Κυρίου

να εγκωμιάσουμε, την ταφή (και την Κάθοδο) την αγία με ύμνους να

τιμήσουμε, και την ανάστασή του να υπερδοξάσουμε γιατί ανέστησε μαζί

του τους νεκρούς από τα μνήματα ως Θεός, αφού νίκησε τη δύναμη του

θανάτου και του διαβόλου, και ανέτειλε φως σε όσους ήσαν στον άδη».

Έτσι τονίζουν επαναλαμβάνοντας τρεις κυρίως διδασκαλίες: την θυσία

στο σταυρό, την κάθοδο στον άδη και την εκ νεκρών ανάσταση του

Λυτρωτή, εξ αιτίας των οποίων «εορτάζουμε την νέκρωση του θανάτου, τη

κατάργηση του άδη, και την έναρξη της αιώνιας ζωής», κατά τον Άγιο

Ιωάννη τον Δαμασκηνό.

10