Page 12 - xristodoulou_kathodos

Από όσα αναφέραμε για τον χρόνο και τον τρόπο της Καθόδου του

Χριστού στον άδη μπορούμε να συμπεράνουμε τα εξής. Πρώτον, ότι ο

Θεάνθρωπος κατήλθε στον άδη, απόλυτα ελεύθερα και εκούσια, «με

θεοπρεπή δύναμη και εξουσία», και μόνος αυτός διέμεινε εκεί «ελεύθερος

ανάμεσα στους νεκρούς» (Ψαλμ. 87,6), ως κήρυκας της σωτηρίας και

ελευθερωτής των νεκρών που πίστεψαν. Δεύτερον, ότι, όπως στη γη

μεταξύ των ανθρώπων που είχαν σώμα ο Λόγος του Θεού παρουσιάσθηκε

με σώμα, με ανθρώπινη μορφή, έτσι και μεταξύ των ασωμάτων ψυχών

στον άδη παρουσιάσθηκε ασώματος με μόνο την θεωμένη ψυχή του, και

έτσι ενήργησε σ’ αυτούς τη σωτηρία ως πνεύμα προς πνεύματα. Τρίτον,

ότι το τριήμερο χρονικό διάστημα της διαμονής του στον άδη ήταν

υπεραρκετό για την εκπλήρωση της σωτηρίου αποστολής Του σ’ αυτόν,

διότι στις ασώματες ψυχές ο Λόγος του Θεού ενήργησε στιγμιαία και

«αχρόνως σχεδόν», διότι το πνεύμα επιδρά βεβαίως επί του πνεύματος

απ’ ευθείας, αμέσως και στιγμιαία, χωρίς κανένα εμπόδιο ή περιορισμό.

Με παρόμοιο πνευματικό και απόρρητο τρόπο θα ενήργησε σωτηριωδώς

με το θείο φως και το κήρυγμα και η θεωμένη ψυχή του Σωτήρα στις

ψυχές των κεκοιμημένων στον άδη.

5. Ο τόπος της Καθόδου.

Ως προς τον τόπο, στον οποίο βρίσκεται ο άδης και κατήλθε ο

Σωτήρας, διαπιστώνουμε, ότι δεν εκφράζεται καθαρά και με ακρίβεια η

Αγία Γραφή. Γι’ αυτό διατυπώθηκαν από τους εκκλησιαστικούς Πατέρες

και συγγραφείς πολλές υποθέσεις. Η συνηθέστερη είναι ότι ο άδης είναι

τόπος υποχθόνιος, που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της γης και

μέσα σ’ αυτή, ή στο κέντρο της. Οι απόστολοι Παύλος και Ιωάννης φαί-

11