Page 3 - dellasoudas_paraolympiakoi
P. 3

δευτερεύοντες (συναναστροφές, φιλίες,  θεάματα, ακροάματα,   βιβλία , φυσικό περιβάλλον, TV,
           διαδίκτυο και κοινωνικά μέσα δικτύωσης, εκ των οποίων τα  δύο τελευταία τείνουν όχι απλώς να
           "ανέβουν" κατηγορία, αλλά να γίνουν ο αποκλειστικός παράγοντας αγωγής).

           Οι παράγοντες της αγωγής  υπηρετώντας τον σκοπό τής Αγωγής [ βοήθεια προς έναν νέον άνθρωπο
           για  την  απόκτηση    ή  τη  βελτίωση  ή  τη  διατήρηση  κάποιου  χαρακτηριστικού  ή  κάποιας
           συμπεριφοράς    προς  ορισμένο  σκοπό  και  σε  συνάρτηση,  αφενός  μεν,  με  τις  ικανότητές  του,  τις
           δεξιότητές του και τα ενδιαφέροντά του και, αφετέρου, με τις κοινωνικές ανάγκες και τις νόρμες
           λειτουργίας  τού  κοινωνικού  γίγνεσθαι]    χρησιμοποιούν  ποικίλα  μέσα      (εθισμό,  διδασκαλία,
           αυθεντία,  παράδειγμα,  αμοιβές,  ποινές,  βοήθεια,  διδακτικές  μεθόδους    [π.χ.  η  κατ'  αίσθηση
           αντίληψη και  η επ' ευκαιρία διδασκαλία], στρατηγικές μάθησης κ.ά.).
           Κλείνουμε εδώ την στοιχειώδη αναφορά στην αγωγή προσθέτοντας τα εξής. Η  εκπαίδευση και η
           αγωγή    ως  μορφωτικοί    παράγοντες  πρέπει  να  συνδέονται,  διότι  πάνω  σ'  αυτούς    στηρίζεται  η
           πυραμίδα τής Παιδείας.

           Η  Παιδεία  αποτελεί  το  αξιακό  καταληκτικό  αποτέλεσμα  μιας  σειράς  διαδικασιών,  τις  οποίες
           συντονίζει  η  ίδια  ως  μαέστρος  ορχήστρας  και  οι    οποίες  οδηγούν στη  μόρφωση,  δηλαδή  στη
           μορφοποίηση τής προσωπικότητας και του χαρακτήρα τού νέου ανθρώπου, ώστε η συμπεριφορά
           του  να  είναι  κοινωνικά  χρήσιμη  υπακούοντας  σε  ιδεώδη  και    αξίες  όχι  αδιόριστα,  αλλά
           συγκεκριμένα.

           Το  μεν  ιδεώδες  είναι  ο  υπέρτατός  σκοπός  που  επιδιώκει  κάποιος  να  πραγματοποιήσει  ή  να
           υπερασπιστεί με ανιδιοτέλεια, όπως το  ιδεώδες τής δημοκρατίας και  το αθλητικό ιδεώδες, η δε
           αξία είναι το σύνολο των θετικών στοιχείων ή ιδιοτήτων που καθιστούν κάτι ή κάποιον σημαντικό
           σπουδαίο ικανό,  όπως η αιδώς (ντροπή) και η δίκη (δικαιοσύνη), η ανιδιοτέλεια καθώς και άλλες
           αξίες,    όπως    η  ισότητα,    με  τον  εφαρμοστικό    όμως  τρόπο  που  μας  διδάσκει  η  περίπτωση  του
           αθλητισμού των Προσώπων με Αναπηρία (Π.μ.Α.), για την οποία θα μιλήσουμε στη συνέχεια.

           Διότι  η εκπαίδευση ή/και  η επαγγελματική κατάρτιση καθιστά μεν κάποιον ικανό, π.χ., να οδηγεί
           ένα αυτοκίνητο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παράλληλα μορφοποιεί την προσωπικότητά του,  έτσι
           ώστε να κρίνει τις ενέργειές του σε συνάρτηση με το γεγονός ότι δεν ζει μόνος αλλά ζει μαζί με
           άλλους.  Η  απλή  μετάδοση  γνώσεων  δεν  συνεπάγεται  μόρφωση.  Εάν  δεν  συνυπάρξει  αξιακό
           σύστημα  στους  στόχους  τής  αγωγής,     η  εκπαίδευση  καθίσταται  απλή  μάθηση  γνώσεων  και
           δεξιοτήτων.

           II. Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΚΑΙ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

              1. Ο αθλητισμός σήμερα
           Για μια  συνολική πληροφόρηση περί των  σημερινών  διαστάσεων του αθλητισμού, γενικώς,  αρκεί
           μια επίσκεψη στα σχετικά κείμενα  που περιγράφουν  τη θέση τής ΕΕ απέναντι στον αθλητισμό. Εκεί
           το  εννοιολογικό   περιεχόμενο  τού  αθλητισμού  το  προσδιορίζουν  οι   στόχοι  της  και  τα
           επιτεύγματά  της  (ως  προς  τις  ενέργειες   πραγμάτωσής  των  στόχων  αυτών),   ο  ρόλος  τού
           Ευρωπαϊκού  Κοινοβουλίου στο  πλαίσιο  των  στόχων  αυτών  και  η Έκθεση   της  Επιτροπής
           Πολιτισμού και Παιδείας:






                                                            3
   1   2   3   4   5   6   7   8