Page 12 - Gkrillas_Theologia

Η μέριμνα του κόσμου στρέφεται πάντα στην χρήση όλων των

δεδομένων που διασφαλίζουν μια άνετη και όμορφη ζωή. Το έργο της
Εκκλησίας είναι άλλο. Η υπέρβαση του θανάτου. Όταν ο άνθρωπος καταφέρει

να παιδαγωγηθεί σε αυτή την υπέρβαση τότε κάθε άλλο πρόβλημα βρίσκει
την λύση του. Ουσιαστικά στην Εκκλησία μαθαίνουμε να πεθαίνουμε με την

βεβαιότητα ότι ο θάνατος άγει σε ζωή και μάλιστα αιώνια. Στην αντίληψη του

κόσμου ο θάνατος ξορκίζεται. Στην Θεολογία της Εκκλησίας ο θάνατος
συνυπάρχει στην ζωή και κυοφορεί μια καινή Ζωή.

Η εκκοσμίκευση στην Εκκλησία γεννά μια αγχωτική προσπάθεια
απόδειξης ότι η Εκκλησία ζει. Σε αυτή την προσπάθεια δήλωσης μιας

ζωντανής παρουσίας, επιχειρείται η ποιμαντική και κοινωνική προσέγγιση του

κόσμου. Επιχειρεί δηλ., ο θεολογικός λόγος να πείσει ότι η Εκκλησία είναι
ζωντανός τόπος με στόχο να πεισθεί ο κόσμος να προσεγγίσει την Εκκλησία.

Όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκκοσμίκευση από την αγχωτική προσπάθεια
της πειθούς, για να εμφανιστεί ζωή στην πηγή της Ζωής. Πρακτικά τούτο

εμφαίνεται με τις πολλαπλές ανούσιες δράσεις των εκκλησιαστικών χώρων.
Ανούσιες όχι υπό την έννοια ότι αποδεικνύονται ανεπαρκής, αλλά υπό την

έννοια ότι η επάρκεια αφορά τον κόσμο και την κοσμικότητα που φέρει ως

φορτίο. Πολλά παραδείγματα μπορούν να καταγραφούν σε αυτή την λάθος
ποιμαντική και κοινωνική θεολογία και πρακτική. Δράσεις, διαλέξεις, εστίες,

ομιλίες, χοροί, θεατρικά δρώμενα, εκδρομές, συνεστιάσεις κ.α. καταφέρνουν
να συγκεντρώσουν περισσότερο κόσμο από την ευχαριστιακή σύναξη της

Κυριακής. Και φυσικά το ρώτημα που εγείρεται είναι καθοριστικό: Μια
ποιμαντική και κοινωνική θεολογία με κέντρο τον άνθρωπο ή μια ποιμαντική

και κοινωνική θεολογία με κέντρο Χριστόν τον Αναστάντα; Δυστυχώς η

απάντηση, δια της σύγχρονης πρακτικής, οδηγεί σε μια ποιμαντική και
κοινωνική μέριμνα με πλήθος ουμανιστικών στοιχείων που κέντρο είναι ο

άνθρωπος και ο Χριστός παρουσιάζεται ως δορυφόρος του ανθρώπου.

Περιφερειακό πρόσωπο ο Χριστός και κεντρικό πρόσωπο ο άνθρωπος. Σε
αυτόν τον προβληματισμό ξεχνιέται ότι ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι το

απόλυτο κέντρο της ποιμαντικής και κοινωνικής Θεολογίας. Είναι ο μόνιμος

11