Page 16 - Gkrillas_Theologia

συμμορφώνει αγιοπνευματικά όλη την πορεία του βίου του και απαλλάσσεται

16
από κάθε κενοδοξία και αμαρτία.
Με αυτή την προοπτική η ποιμαντική και κοινωνική μέριμνα και

Θεολογία της Εκκλησίας διαμορφώνει ουσιαστικές συνθήκες βιώματος κατ’
αντίθεση προς κάθε μορφή εκκοσμίκευσης που επιχειρεί μια

προκατασκευασμένη πορεία. Η εκκοσμικευμένη πορεία βίου στην Εκκλησία,

ορίζεται ως η προσπάθεια δημιουργίας συνθηκών ή εντυπώσεων τελειότητας
στο χώρο που τα πάντα τελειούνται δια της άνωθεν χάριτος και βοηθείας.

Ακριβώς στο σημείο αυτό εντοπίζεται το οξύμωρο σχήμα που δεν μπορεί με
τίποτα να αρμόσει την εκκοσμίκευση με την Εκκλησία και αντίστροφα. Η

Εκκλησία και η ποιμαντική και κοινωνική Θεολογία δεν έχει «πρέπει» και δεν

πρέπει να έχει «πρέπει». Ακριβώς επειδή το «πρέπει» είναι εκκοσμικευμένο
σχήμα βίου, η Εκκλησία δεν έχει κανένα λόγο να θέλει ( ή να πρέπει) την

προβολής της, ως ενός χώρου αγαπητικής προσφοράς που πλεονάζει η
καλοσύνη. Το μυστήριο της μεταμορφώσεως της κοινωνίας και του αγιασμού

των ανθρώπων δεν μπορεί να χωρέσει σε σχήματα αυτοκαταφάσεως και
κοσμικής προβολής. Αλλοίμονο αν η Εκκλησία και η Θεολογία εγκλωβιστούν

σε τόσο ανόητα σχήματα κοσμικότητας. Η Εκκλησία και η Θεολογία διακονεί

τον άνθρωπο μεταφέροντας την πληρότητα της αλήθειας. «Πληροφορεί»
δηλαδή την «Διακονία» της, με την διαρκή φύλαξη και προβολή του

πληρώματος της Αλήθειας που εμπιστεύτηκε σε αυτήν ο Αληθής Υιός και
Λόγους του Θεού. Με αυτή την απόλυτη βεβαιότητα, η Εκκλησία και η

Θεολογία στην ποιμαντική και κοινωνική μέριμνά τους, δεν έχουν κανέναν
λόγο να αποδείξουν τίποτε, δεν έχουν λόγο να πείσουν για τίποτε και σαφώς

δεν έχουν λόγο να επιθυμούν την αναγνώρισή τους με τίποτε. Η όποια

απόδειξη, η όποια πειθώ και η όποια αναγνώριση συντελούνται όταν πρέπει,
όσο πρέπει και αφού πρέπει, κατά την δωρεά του Αγίου Πνεύματος που

ζωοποιεί και συντηρεί την Εκκλησία.

16 Προς Γαλ: 5,22-26: «ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία,
χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. οἱ δὲ
τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν
Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι,
ἀλλήλοις φθονοῦντες.»

15