Page 13 - Gkrillas_Theologia

12
προσανατολισμός και το μόνιμο κέντρο αναφοράς. Το «ἴδε ὁ ἄνθρωπος »
που παρουσιάζει τον Χριστό στο απόλυτο της παρουσίας Του υπέρ του
ανθρώπου, γίνεται λανθασμένα «νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν

13
ὀφείλει ἀποθανεῖν » σε περιβάλλον συσχηματισμού με την κοσμική βούληση
του κόσμου.

Σε αυτή την λογική, η πρόσληψη του κόσμου δεν μεταβαίνει σε

θεραπεία και απέχει από τον αγιασμό. Όσο και αν η ποιμαντική και κοινωνική
μέριμνα συγκεντρώνει κόσμο στις αίθουσες των ναών για ομιλίες, διαλέξεις

και γιορτές, αγιαστικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να υπάρξει αν ο στόχος δεν
προσανατολίζεται στο θυσιαστήριο της Εκκλησίας. Ο λαός της Εκκλησίας

εμφαίνεται στην λατρευτική ζωή της. Όσο εκεί δεν προσμετράται ουσιαστικό

αποτέλεσμα παρέχεται η βεβαιότητα υπάρξεως εκκοσμικευμένων σχημάτων
Θεολογίας και κατ΄ επέκταση ποιμαντικού και κοινωνικού έργου. Ο κόσμος

προσλαμβάνει τους ανθρώπους-λαό για να τους κολακεύσει, για να τους κάνει
να διάγουν ευχάριστα, για να τέρπονται και να χαίρονται με κοσμικά στοιχεία

που διαμορφώνουν μια ζωή κενή. Η Εκκλησία οφείλει να προσλαμβάνει τους
ανθρώπους-λαό για να τους αγιάσει, για να τους κάνει να διάγουν οσιακά, για

να τέρπονται και να χαίρονται με την Δόξα του Χριστού που διαμορφώνει μια

ζωή καινή.
Η ποιμαντική και κοινωνική Θεολογίας, δεν αποτελεί λαοκρατικό

εργαλείο της Εκκλησίας για να προσεγγίσει την κοινωνία των ανθρώπων.
Σαφώς, στην ίδια λογική δεν αποτελεί εργαλείο για δημοφιλή προγράμματα

που θα ενθουσιάσουν τον κόσμο με στόχο να τον προσελκύσουν σε διάφορες
κοινωνικές παροχές. Με δεδομένες αυτές τις αρχές, η όποιου τύπου εκθέσεις

πεπραγμένων της ποιμαντικής και κοινωνικής διακονίας είναι ένας τρόπος

επιβεβαίωσης στον αν και κατά πόσο η ποιμαντική και κοινωνική μέριμνα
επιτυγχάνει το στόχο της. Δυστυχώς η ίδια η ύπαρξη τέτοιων εκθέσεων

αποδεικνύει απόλυτα την αποτυχία, καθόσον η Εκκλησία προσαρμόζεται σε

εκκοσμικευμένες μεθόδους καταμέτρησης στόχων, αποτελεσμάτων, ζημίας

12 Ιω. 19, 5
13 Ιω. 19, 7

12