Page 11 - karakostas-xristian-epist

29
μένειν κατακομψεύονται. Ὡς ἄρα διὰ τὸ τὴν μέσην τοῦ παντὸς εἰληφέναι χώραν…».
Φαίνεται λοιπόν, με τον τρόπο που διατυπώνει την πρόταση, ότι αποδίδει την ιδέα
πως η γη βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου σε κοσμικούς στοχαστές, αφού πρόκειται
30
για την θεωρία του Εμπεδοκλέους, και αφήνει περιθώριο λάθους ως ανθρώπινη
θεωρία χρησιμοποιώντας την φράση «Ὡς ἄρα» («τάχα» σε απόδοση από την αρχαία
ελληνική διάλεκτο, που σημαίνει επακριβώς «ότι δήθεν»). Αυτό επιβεβαιώνεται και
στις επόμενες γραμμές, στις οποίες ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει τους ισχυρισμούς
των φυσικών περί της δομής του κόσμου και κλείνει λέγοντας: «τούτων δ᾿ ἄν σοι
δοκῇ τι πιθανὸν εἶναι τῶν εἰρημένων, ἐπὶ τὴν οὕτω ταῦτα διαταξαμένην τοῦ Θεοῦ
31
σοφίαν μετάθες τὸ θαῦμα». Ο Άγιος παραθέτει τις γνώσεις της εποχής και λέει στο
κοινό του, ότι ενδεχομένως με κάποιους από τους τρόπους που έχουν περιγράψει οι
σοφοί να δημιουργήθηκε ο κόσμος, αλλά όποιος κι αν είναι ο σωστός, το σίγουρο
είναι ότι ο Θεός το έπραξε, αφού λέει στην συνέχεια ότι «οὐ γὰρ ἐλαττοῦται ἡ ἐπὶ τοῖς
μεγίστοις ἔκπληξις, ἐπειδὰν ὁ τρόπος καθ᾿ ὃν γίνεταί τι τῶν παραδόξων ἐξευρεθῇ· εἰ δὲ
31
μή, ἀλλὰ τό γε ἁπλοῦν τῆς πίστεως ἰσχυρότερον ἔστω τῶν λογικῶν ἀποδείξεων».

Οι αναφορές αυτές του Αγίου αποτελούν τις σημαντικότερες πηγές αποδείξεων πως η
Αγία Γραφή δεν πραγματεύεται σε κανένα σημείο την ακριβή εξιστόρηση της
δημιουργίας και δομής του κόσμου, όπως επίσης μας καταδεικνύει πως οι
ανακαλύψεις που επιτυγχάνονται μέσα από την έρευνα, όχι μόνο δεν μειώνουν στο
ελάχιστο την ενέργεια του Θεού στην δημιουργία, αλλά αντιθέτως την ενισχύουν,
αφού στην ουσία ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον τρόπο με τον οποίον ο Θεός
δημιούργησε τα όντα. Τέτοιες ανακαλύψεις όπως του ανθρωπίνου DNA ή του
σύμπαντος, θα πρέπει κατά τον Νεύτωνα όχι να μας απομακρύνουν από τον Θεό,
32
αλλά να μας πείθουν για την μεγαλοσύνη των έργων και των ενεργειών Του.
Καθίσταται λοιπόν σαφές από τις αναφορές του Αγίου, ότι στην «Γένεση» και εν
γένει την Αγία Γραφή, δεν περιγράφεται ο ακριβής τρόπος δημιουργίας, γιατί αν
συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα κατέφευγε στην ανθρώπινη σοφία για να μιλήσει για
τον τρόπο δημιουργίας, αλλά αναντίρρητα θα επέλεγε το Θείο Κείμενο.

Όμως, θα πρέπει να σημειώσουμε πως ο Μ. Βασίλειος εκλαμβάνει ορισμένα βιβλικά
χωρία κυριολεκτικά, όπως την αναφορά του προφήτου Ησαΐου (Ησ. ΝΑ’, 6), ότι ο
33
Θεός στερέωσε τον ουρανό σαν καπνό, δηλαδή πολύ λεπτό. Αυτό δεν σημαίνει
όμως απαραίτητα πως πρόκειται για άμεση πληροφορία εκ Θεού, αλλά με δεδομένο
πως ο Άγιος γνώριζε τα επιστημονικά δεδομένα της εποχής του, μπορεί να έκανε
αυτή την διαπίστωση, στην οποία θα μπορούσε ο κάθε απλός παρατηρητής να προβεί.
Επίσης χωρία όπως το παραπάνω, που φαίνεται να αναφέρονται σε ζητήματα δομής
του κόσμου, ίσως αποτελούσαν απόψεις της εποχής των συγγραφέων της Αγίας
Γραφής. Όλα τα προαναφερθέντα υποστηρίζουν και διάφοροι καθηγητές θεολογίας,
λέγοντας πως «η θεοπνευστία... επεκτείνεται... κατ' εξοχήν δε επί των δογματικών και
ηθικών αληθειών» και δεν αφορά στην «λύσιν επιστημονικών προβλημάτων,
34
αστρονομικών, γεωλογικών...», αφορά μόνο «τις θείες... αιώνιες αλήθειες... και όχι...
11