Page 16 - karakostas-xristian-epist

μπορεί να ερευνά και να ανακαλύπτει την αλήθεια. Αυτός είναι ο λόγος που στις
Θείες Γραφές δεν υπάρχουν κοσμολογικές πληροφορίες, διότι ο Θεός έδωσε την
νόηση στον άνθρωπο για να δημιουργήσει επιστήμες και να επιτύχει τις απαραίτητες
ανακαλύψεις. Ο Κύριος δεν τα έδωσε όλα έτοιμα στον άνθρωπο, διότι επιθυμεί την
συμμετοχή του. Ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο, όμως διέταξε τους
παρευρισκομένους στο μνήμα να σύρουν τον λίθο. Μπορούσε ο Κύριος να κάνει το
φαινομενικά δύσκολο, να αναστήσει έναν νεκρό και δεν μπορούσε να κάνει το απλό,
να μετακινήσει έναν λίθο; Σαφώς και όχι, αλλά η κίνηση αυτή δείχνει πως ο Θεός
επιθυμεί την συνεισφορά του ανθρώπου και την αγαθή του προαίρεση. Η αναφορά
αυτή αποτελεί διδασκαλία της Εκκλησίας, με τους Θεοφόρους Πατέρες να
παροτρύνουν τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι μπορούν ανθρωπίνως και να ζητάνε την
βοήθεια του Θεού γι’ αυτά που δεν μπορούν, όπως επίσης να Τον επικαλούνται για
πράγματα σημαντικά και αιώνια και όχι για ασήμαντα και φθαρτά, αν και τα δεύτερα
ο Θεός τα δίνει στον άνθρωπο όταν χρειάζονται στην ζωή του.

Περί του βιβλίου της «Γενέσεως»

Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν διάκεινται οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας σε
θέματα που αφορούν την επιστήμη. Όμως δεν θα μπορούσαμε να μην προβούμε στον
έλεγχο των πρώτων στίχων του βιβλίου της Γενέσεως, που αποτελούν το κύριο
κομμάτι της κοσμογονίας του Χριστιανισμού. Εκεί βλέπουμε το έργο του Θεού να
συντελείται σε επτά ημέρες, έξι δημιουργικές και μία για την ανάπαυσή Του. Ο
αριθμός 7 υπάρχει σε πολλές αναφορές στο κείμενο, και μπορούμε να πούμε πως
43
είναι συμβολικός όπως και στην Αποκάλυψη. Μετά τον εισαγωγικό στίχο η ενότητα
χωρίζεται σε επτά παραγράφους, που κάθε μία αντιστοιχεί σε μία από τις επτά
ημέρες, ακόμα κάθε ένα από τα ουσιαστικά που εκφράζουν βασικές θεολογικές
έννοιες, όπως «Θεός», «ουρανοί», «γη», επαναλαμβάνονται σε έναν αριθμό που είναι
πολλαπλάσιος του επτά, όπου το όνομα του Θεού απαντάται 35 φορές, της γης και
των ουρανών από 21. Επίσης, το φως και η ημέρα απαντώνται επτά φορές στην
πρώτη παράγραφο, ο πρώτος στίχος περιλαμβάνει επτά λέξεις, ο δεύτερος 14 λέξεις,
δηλαδή τον διπλάσιο αριθμό του επτά και τέλος η επωδός «καί εἶδεν ὁ Θεός ὅτι
44
καλόν» συναντάται επτά φορές, την τελευταία σε πληθυντικό αριθμό.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η διαίρεση της εξαημέρου δημιουργίας σε δύο
αντίστοιχες τριάδες (Γεν. Α’, 3-13 και Γεν. Α’, 14-25), οι οποίες έχουν σχέση μεταξύ
τους και προς αλλήλας, αφού οι ημέρες της πρώτης τριάδος είναι χωρίσματα ενώ της
δεύτερης συμπληρώματα. Την πρώτη μέρα χωρίζεται το φως από το σκότος, την
δεύτερη ο ουρανός από την θάλασσα, την τρίτη η θάλασσα από την ξηρά, και
αντιστοίχως την τέταρτη μέρα δημιουργείται ο ήλιος ως συμπλήρωση του φωτός, την
πέμπτη τα πετεινά του ουρανού και τα ψάρια για να κατοικήσουν τον ουρανό και την

16