Page 20 - karakostas-xristian-epist

Ως ουρανός και γη ορίζεται «τό διατεταγμένο σύμπαν, τό ἀποτέλεσμα τῆς δημιουργίας.
Αὐτή ἐκφράζεται μέ τό ρῆμα («μπαρά») πού χρησιμοποιεῖται γιά τήν δημιουργική πράξη
τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐκφρασθεῖ ἡ διαφορά πρός τήν πράξη πού γίνεται ἀπό ἄνθρωπο. Ἡ
65
δημιουργία δέν εἶναι μῦθος, ἀλλά ἀνήκει στήν ἱστορία, εἶναι ἡ πρώτη της ἀρχή». Στην
66
ίδια γραμμή κινείται ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, καθώς και ο Άγιος
Γρηγόριος Νύσσης λέγοντας: «επειδή λοιπόν το βιβλίο τής Γενέσεως ο προφήτης το
έκανε εισαγωγικό προς θεογνωσία, και σκοπός τού Μωυσή είναι να χειραγωγήσει
αυτούς που είναι υποδουλωμένοι στην αίσθηση, μέσω τών φαινομένων προς εκείνα που
υπερβαίνουν την αισθητή κατανόηση, γι' αυτό η γνώση δια τής όψεως, μάς ορίζεται ως
ουρανός και γη…. και αντί να πει ότι ο Θεός δημιούργησε συνολικά όλα τα όντα, είπε
"στο κεφάλαιο", με άλλα λόγια "στην αρχή" δημιούργησε ο Θεός τον ουρανό και τη
67
γη». Αυτό άλλωστε ομολογούμε και στο πρώτο άρθρο του «Συμβόλου της
Πίστεως» λέγοντας «…ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων»,
ότι Εκείνος δηλαδή δημιούργησε όλη την κτίση, υλική και πνευματική. Αναφέρονται
αυτά για να μην υπάρξει υπόνοια ότι δήθεν η Γένεσις γράφει μόνο για τον ουρανό,
δηλαδή την ατμόσφαιρα και τον πλανήτη γη, αλλά για ολόκληρη την δημιουργία. Εξ’
άλλου όσον αφορά τον ουρανό, στην συνέχεια της δημιουργικής εξιστόρησης
αναφέρεται πάλι, στην δεύτερη δημιουργική ημέρα, αλλά αυτήν την φορά γίνεται
αναφορά στο στερέωμα, δηλαδή την ατμόσφαιρα. Κάτι παρεμφερές συμβαίνει και με
68
τον όρο «γη», όπου στην Π. Διαθήκη δεν νοείται ο πλανήτης, αλλά η ξηρά.

Σε αυτό το σημείο είναι αναγκαία μία παρατήρηση για την δημιουργία. Όλη η
δημιουργία που εξιστορείται στην Γένεση αφορά μόνο τον υλικό κόσμο και όχι τον
πνευματικό, και το επισημαίνουμε για να μην θεωρηθεί ο ουρανός ως ο πνευματικός
Ουρανός, και να μην υπάρξει σύγχυση ανάμεσα στα πνευματικά και υλικά
δημιουργήματα. Αυτή την αναφορά κάνει ο Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος, λέγοντας
πως ο χρόνος ανάμεσα στις δύο δημιουργίες είναι πολύ μεγάλος και πως οι Άγγελοι
δεν είχαν ανάγκη την υλική. Εφιστά λοιπόν την προσοχή προς όλους, λέγοντας να
μην αναμειγνύει κανείς τις δύο δημιουργίες και πολύ περισσότερο να μην ονομάσει
κανείς τις πνευματικές δυνάμεις άρχουσες με την προάναρχη Θεϊκή Φύση. Για ποιον
λόγο όμως δεν γίνεται λόγος στην πρώτη δημιουργία; Ο λόγος είναι η αδυναμία των
Ιουδαίων την εποχή εκείνη και γενικότερα του κόσμου τότε να εννοήσει την φύση
αυτή, όπως σημειώνει ο ίδιος Άγιος, αλλά και ο Μ. Βασίλειος, προσυπογράφοντας
και σε όλα τα προηγούμενα που αναφέρθηκαν σχετικά με το θέμα που αναλύεται,
προσθέτει πως ο Θεός φανέρωσε και αυτήν την φύση όταν είχε έρθει ο κατάλληλος
καιρός, και συμπληρώνει πως ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο εκ των τεσσάρων
γνωστών, πρωταρχικών στοιχείων (νερό, φωτιά, γη, αέρας), με την κατάλληλη
σύνθεση, αναλόγως την ποιότητα, τις ιδιότητες και την σχέση του καθενός προς το
άλλο, στοιχεία εκ των οποίων τα μισά επίσης παραλείπονται (η φωτιά και ο αέρας),
προς εκγύμναση του ανθρωπίνου νοός. 69, 70, 71

20