Page 18 - karakostas-xristian-epist

μια χρονική περίοδο, άλλοτε περιορισμένης και άλλοτε ακαθόριστης ή μακράς
49
διαρκείας.

Επίσης, σε κάθε μέρα πλην της εβδόμης υπάρχει η φράση «και εγένετο εσπέρα, και
εγένετο πρωί, ημέρα μία» κ.τ.λ., πράγμα που μπορεί να δείχνει ότι ζούμε στην έβδομη
ημέρα, και αναμένουμε κι αυτή να τελειώσει, για να έρθει η Ογδόη, η Ανέσπερος,
δηλαδή η Βασιλεία του Θεού, που αντιστοιχεί στην Κυριακή και την Ανάσταση του
50
Κυρίου. Σχετικώς, ο Ηλ. Οικονόμου, καθηγητής θεολογίας, αναφέρει πως οι ημέρες
του δημιουργικού έργου είναι αντίστοιχες προς αυτές της αστροφυσικής, και πως
πρέπει να νοήσουμε την ημέρα σαν περίοδο, όπου κατά τον Μ. Βασίλειο «το συγγενές
51
έχει προς τον αιώνα». Κατά μία άλλη άποψη, που η πατερική θεολογία ερμηνεύει
εσχατολογικά τις δημιουργικές ημέρες, αυτές νοούνται ως σύμβολα, όπου οι πρώτες
έξι αντιστοιχούν σε ισάριθμες φάσεις εντός των οποίων πραγματώνεται η δημιουργία,
η έβδομη, το Σάββατο, συμβολίζει την περίοδο από την πραγματοποίηση της
δημιουργίας μέχρι την συντέλεια του κόσμου και η Όγδοη, η Κυριακή, συμβολίζει
την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και την αιωνιότητα. Επομένως, σύμφωνα με
αυτήν την εκδοχή οι μέρες είναι απλώς συμβολικές παραστάσεις των οκτώ φάσεων
και όχι χρονικά διαστήματα. 52 Επιπροσθέτως, υπάρχει η εκδοχή πως οι ημέρες
αποτελούν έξι διαδοχικές φάσεις, ως συγκατάβαση στην ανθρώπινη αδυναμία να
κατανοηθεί το έργο του Θεού. Στην εξιστόρηση όμως της δημιουργίας δεν θα πρέπει
να μας διαφεύγει το γεγονός του τονισμού του Σαββάτου. Οκτώ πράξεις
συγκεντρώνονται σκοπίμως σε έξι ημέρες για να επέλθει η ανάπαυση της εβδόμης.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι η εξαήμερος διήγηση της δημιουργίας ανήκει στην
ιερατική πηγή, που συντάχθηκε κατά την βαβυλώνια αιχμαλωσία (586 π.Χ.), στην
διάρκεια της οποίας οι Εβραίοι άρχισαν να διαβρώνονται ως προς τα έθιμά τους, με
αποτέλεσμα να απομακρύνονται από την αργία του Σαββάτου. Επομένως ο
συγγραφέας δείχνοντας ότι ο Θεός αγιάζει την ανάπαυση του Σαββάτου, αφού και ο
53
Ίδιος αναπαύεται την ημέρα αυτή, τους παραδειγματίζει να ποιήσουν ομοίως.

Τέλος, υπάρχει και η άλλη άποψη, ότι οι δημιουργικές ημέρες δεν είναι μεγάλα
χρονικά διαστήματα, αλλά κανονικές ημέρες, αφού σε τέτοιες αναφέρεται το κείμενο,
όμως δεν πρόκειται ούτε για πραγματικά εικοσιτετράωρα, αφού ο ήλιος που τα
η
καθορίζει δημιουργήθηκε την 4 μέρα. Κατά μία έννοια ίσως να πρόκειται για
«θεϊκές» ημέρες κατά το ρήμα του Αποστόλου Πέτρου: «ὅτι μία ἡμέρα γιά τόν Κύριο
54
εἶναι σάν χίλια ἔτη, καί χίλια ἔτη εἶναι σάν ἡμέρα μία» (Β΄ Πέτρ. Γ’, 8). Επομένως,
το βάρος πρέπει να δοθεί στον αριθμό έξι της βιβλικής εξιστόρησης, διότι πρόκειται
για έξι οράματα εγκλειόμενα σε εικοσιτετράωρα χρονικά διαστήματα, τα οποία
αποκάλυψε ο Θεός στους πρωτοπλάστους, με σκοπό να δουν την δημιουργία του
κόσμου και την αρχή της ανθρωπότητας, τα οποία ίσως να υπήρξαν αρχικά
55
αντικείμενο προφορικής παράδοσης και να καταγράφηκαν από τον Μωυσή. Ίσως ο
ιερός συγγραφέας να ενέταξε το έργο του Θεού σε δικά του χρονικά όρια,
κατανέμοντάς το έτσι σε έξι εργάσιμες ημέρες, που καταλήγουν στην έβδομη ημέρα
18