Page 41 - koliofoutis_poimenas

παραπάνω ποιμαντικές αναγκαιότητες, προϋποθέτει επίσης, την πρόσληψη ανάλογων

μοντέλων οργάνωσης, επί τη βάσει των οποίων οι ποιμαντικές δομές της Εκκλησίας θα
μπορέσουν, αφού εκσυγχρονιστούν, να υπηρετήσουν με μεγαλύτερη

αποτελεσματικότητα την ανάγκη της διακονίας του σύγχρονου ανθρώπου. Έτσι, πέραν

ενός διαλυτικού ποιμαντικού μονοφυσιτισμού, που αποσυνδέει την προσέγγιση του
σύγχρονου ανθρώπου από το φυσικό πλαίσιο της εν τόπω και χρόνω δράσης του, η

Εκκλησία μπορεί να αξιοποιήσει δημιουργικά τη σύγχρονη επιστημονική γνώση
σχετικά με την ορθολογική οργάνωση μιας επιχείρησης, στην προοπτική της επίτευξης

των ποιμαντικών στόχων της.

Ήδη, καταγράφονται αξιομνημόνευτες προτάσεις τμηματοποίησης της
ποιμαντικής δράσης μιας ενορίας, η οποία αξιοποιώντας τις αρχές τμηματοποίησης του

σύγχρονου μάνατζμεντ, θα μπορούσε να προσλάβει ακόμα πιο λειτουργική διάρθρωση.

Σύμφωνα με κάποιο τέτοιο μοντέλο, η ενοριακή ζωή θα μπορούσε να διακριθεί σε επτά
τμήματα ποιμαντικής δράσης 116 : Το τμήμα Α′ θα ονομάζονταν τμήμα Ορθόδοξης

Πνευματικότητας και θα συντόνιζε τη λειτουργία ενοριακών κύκλων μελέτης της Αγίας
Γραφής και την οργάνωση όλων όσων αφορούν στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολόγησης.

Το τμήμα Β′ θα επικεντρώνονταν στην οργάνωση της Λειτουργικής ζωής της ενορίας.
Το τμήμα Γ′ θα αναλάμβανε την ποιμαντική προσέγγιση των παιδιών και νέων και θα

έθετε υπό την εποπτεία του τον προσεκτικό σχεδιασμό ελκυστικών ενοριακών

δραστηριοτήτων, που θα ενεργοποιούσαν τα παιδιά και τους νέους στο πλαίσιο της
ενορίας. Το τμήμα Δ′ θα μπορούσε να επανδρωθεί από κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι

θα αναλάμβαναν την υπεύθυνη ενημέρωση του πληρώματος της Εκκλησίας σε θέματα
αιρέσεων και παραθρησκευτικών οργανώσεων. Επίσης, το τμήμα αυτό θα αναδείκνυε

τρόπους με τους οποίους η τοπική Εκκλησία θα μπορούσε να συνδράμει στο ευρύτερο
ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας.

Ένα άλλο τμήμα θα μπορούσε να αναλάβει το τμήμα το Δημοσίων Σχέσεων της

Ενορίας. Αν η γνώση του κάθε ποιμαινόμενου από τον ποιμένα αποτελεί μια

θεμελιώδης αρχή του ποιμαντικού έργου του ποιμένα, που του επιτρέπει τη χάραξη και
εφαρμογή μιας εξατομικευμένης ποιμαντικής διακονίας, τότε η σύσταση αυτού του

116 ΙΣΕΕ, 2007. Το ενοριακό ποιμαντικό έργο στην σύγχρονη κοινωνία. Ποιμαντική Βιβλιοθήκη 13.
Αθήνα, σ.

40