Page 46 - koliofoutis_poimenas

η εύτακτη λειτουργία του 125 . Σε τελική ανάλυση, όλοι οι πιστοί συναποτελούν πρόβατα

του αρχιποίμενα Χριστού και σύνδουλοι ενώπιον Του.

Η βάση για την πνευματική προκοπή και τελείωση του χριστιανού είναι η
υπακοή στον πνευματικό πατέρα. Η υπακοή εξάλλου, αποτελεί κορυφαία μοναχική

αρετή, με την οποία καταπολεμείται η φιλαυτία, που είναι η μητέρα των παθών και
καλλιεργείται η ταπεινοφροσύνη, που αποτελεί την ουσία όλων των αρετών. Με την

υπακοή στον πνευματικό πατέρα καταπολεμείται το ατομικό θέλημα και καλλιεργείται
η υπακοή στο Θεό 126 . Ο άνθρωπος απελευθερώνεται από το πνεύμα του εγωισμού και

διανοίγεται στην αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον. Εκ πρώτης όψεως, θα μπορούσε

κάποιος να εντοπίσει ταυτότητα μεταξύ της συμμόρφωσης των υπαλλήλων στα
κελεύσματα του διοικητικού προϊσταμένου τους και της υπακοής των χριστιανών στον

πνευματικό τους πατέρα.

Η στόχευση όμως, είναι εντελώς διαφορετική : Στην πρώτη περίπτωση, η
υποχρέωση πειθαρχίας των εργαζομένων στις εντολές του μάνατζερ υπαγορεύεται από

την αναγκαιότητα επίτευξης των στόχων της εταιρείας, στην οποία οφείλει να
ανταποκρίνεται. Η υποχρέωση για υπακοή κάθε μέλους της επιχείρησης σε κάποιον

ανώτερο πηγάζει, σε τελική ανάλυση, από την σύμβαση που το συνδέει μ’ αυτή. Η

σύμβαση δημιουργεί δέσμευση, δηλαδή απώλεια ενός ποσοστού της ελευθερίας του
ατόμου και υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις υποδείξεις του προϊσταμένου, ο οποίος

λειτουργεί ως εκπρόσωπος της επιχείρησης 127 . Στη δεύτερη περίπτωση, η υπακοή του
χριστιανού στις νουθεσίες του πνευματικού πατέρα αποσκοπεί στην πάταξη της

φιλαυτίας του και την τελείωση του ίδιου του πιστού στην αγάπη. Διά της οικειοθελούς

υπακοής του στις νουθεσίες του πνευματικού του πατέρα, ο χριστιανός χειραγωγείται
βαθμιαία να αναδειχθεί σε δούλο Κυρίου και να μεταβεί σταδιακά από τη δουλεία των

παθών στην πραγματική ελευθερία του Χριστού. Αυτό όμως, στον χώρο της ορθόδοξης
πνευματικότητας δε συνιστά εν τέλει απώλεια ελευθερίας, αλλά ουσιαστική εν Χριστώ

αποκατάστασή της.

125 π. Καψάνης, Γ. 2003. Η ποιμαντική διακονία κατά τους ιερούς κανόνας. Αθήνα : Άθως, σ.93.
126 π. Καλλιακμάνης, Β. Όπ. παρ. σ. 185.
127 Φλώρος, Χ. Όπ. παρ. σ. 110.

45