Page 49 - koliofoutis_poimenas
P. 49

Ο  μάνατζερ  καλείται  να  λάβει  σημαντικές  αποφάσεις  προκειμένου  να

                   αντιμετωπίσει  πληθώρα  προβλημάτων.  Κατά  τη  διαδικασία  λήψης  μιας  απόφασης
                   ακολουθεί  με συνέπεια κάποια στάδια. Ο προσδιορισμός του  προβλήματος  και  των

                   εναλλακτικών λύσεων του, η αξιολόγηση αυτών των εναλλακτικών λύσεων, η επιλογή

                   της καλύτερης λύσης, η εφαρμογή της απόφασης και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων
                   αυτής της απόφασης προδίδει μια συστηματοποίηση στη διαδικασία προσέγγισης και

                   επίλυσης ενός προβλήματος. Για την αίσια έκβαση αυτής της διαδικασίας ο μάνατζερ
                   καλείται  να  απαντήσει  σε  τρία  βασικά  ερωτήματα:  α)  Ποια  από  τις  λύσεις  ενός

                   προβλήματος είναι η περισσότερο εφαρμόσιμη; β) ποια είναι η πλέον ικανοποιητική;
                   και γ) ποιας οι συνέπειες είναι οι περισσότερο ευνοϊκές ή και οι λιγότερο δυσμενείς;

                   Με δεδομένο ότι η απάντηση στα ερωτήματα αυτά δεν μπορεί να είναι ούτε εύκολή,

                   ούτε  αντικειμενική,  οι  μάνατζερς  κατά  την  επιλογή  μιας  λύσης  χρησιμοποιούν  σε
                   μεγαλύτερο ή σε μικρότερο βαθμό και τη δική τους υποκειμενική κρίση  131 .


                       Κατά την αντιμετώπιση των προβλημάτων που συνεπάγεται ο πνευματικός αγώνας

                   της  καθοδήγησης  των  τέκνων  τους,  οι  ποιμένες  διά  της  έμπονης  προσευχής  τους
                   εναποθέτουν τα προβλήματα αυτά κατ’ αρχήν στον ίδιο το Θεό. Αν λοιπόν οι χριστιανοί

                   δεν  μπορούν  παρά  να  αναφέρονται  προσευχόμενοι  στο  Χριστό  όχι  ως  μεμονωμένα
                   άτομα, αλλά ως μέλη του ενιαίου σώματος Του, τότε πολύ περισσότερο ο ποιμένας, ο

                   οποίος είναι επιφορτισμένος με το έργο της καθοδήγησης των λογικών προβάτων του

                   Χριστού  και  την  πνευματική  στήριξή  τους,  οφείλει  να  προσάγει  στο  Θεό  κατά  τις
                   προσευχές του, τα πνευματικά αιτήματα όλων των πνευματικών του παιδιών  132 . Ο Θεός,

                   ο οποίος διά της προσευχής καθίσταται αποδέκτης των αιτημάτων των παιδιών Του,
                   οικονομεί με γνώμονα το πραγματικό συμφέρον τους. Αυτό βέβαια, δε σημαίνει πως ο

                   ποιμένας δεν προβαίνει σε μια διαδικασία κριτικής αξιολόγησης των προβλημάτων του
                   ποιμνίου  του  και  συσχετισμού  της  ενδεδειγμένης  λύσης  τους  με  τους  ποικίλους

                   κοινωνικούς, ψυχολογικούς ή άλλους παράγοντες, που μπορούν να προαγάγουν ή να

                   αναστείλλουν την εφαρμογή τους.







                   131  Φλώρος, Χ. 1993. Σύγχρονη διοικητική των επιχειρήσεων. Αθήνα : Σύγχρονη Εκδοτική,  σ. 164.
                   132  Κολιοφούτης, Α. 2012. Η ποιμαντική διακονία των προβλημάτων και των αναγκών του πληρώματος
                   της Εκκλησίας στα κείμενα των δύο Αναστασίων Α′ και Β′ Αντιοχείας. (διδακτ. διατρ.). Θεσσαλονίκη, σσ.
                   81- 82.

                                                           48
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53