Page 2 - liamis-panteleimon

Έχουν δεν έχουν περάσει τρεις αιώνες από το πέρασμα του

Θεανθρώπου στη γη αυτή και γεννιέμαι στη Νικομήδεια. Διχασμένο το

σπίτι μου γι΄ αυτά που πασκίζουν να δώσουν νόημα στη ζωή: Άλλη πίστη

ο πατέρας μου, άλλη η μάνα μου. Είναι οι εποχές που το καινούργιο

αγωνίζεται να εκτοπίσει το παλιό. Κι αυτό αντιστέκεται και με φανατισμό

παλεύει να διασώσει αιώνων στηρίγματα και εξηγήσεις. Παράξενες κι οι

σχέσεις των ανθρώπων σε τέτοιες εποχές: Κάτω απ΄ την ίδια στέγη

βρίσκονται πολλές φορές δυο κόσμοι. Γέφυρα μόνο η αγάπη, για να

ενώσει βαθιά φαράγγια διαφορών. Τα ξέρεις κι απ΄ την εποχή σου.

Θρησκείες, πολιτισμοί, παραδόσεις, νοοτροπίες, όλα ανακατεμένα μέσα

στις μεγαλουπόλεις, στα διαμερίσματα, στις σχολικές τάξεις. Έτσι και τότε.

Δοσμένος ολόψυχα ο πατέρας μου, ο Ευστόργιος στην αγάπη των

ειδώλων. Αφοσιωμένη η μάνα μου, η Ευβούλη στην πίστη του Χριστού. Δε

με διχάσανε. Δε με τραυμάτισε η δική τους σύγκρουση. Μέσα απ΄ την

αγάπη τους ένιωσα τη φροντίδα και την έννοια τους για μένα. Στον

καθένα τους διαφορετικά είναι εκείνα που χρωστάω. Ο καθένας τους

διαφορετικά περίμενε από μένα. Σ΄ ένα συμφωνήσανε: Με μάθανε στο

κάθε τι να δίνομαι ολόψυχα κι ολόσωμα. Και πίσω ποτέ. Γι΄ αυτό και τ΄

όνομά μου: Παντολέων.

Για τη σπουδή μου ο πατέρας μου έψαξε το καλύτερο. Κι όταν

στα πρώτα γράμματα φάνηκε το καλό μυαλό μου, κοντά του με πήρε ένας

σπουδαίος γιατρός στα μέρη μας, ο Ευφρόνιος, ο Θεός να τον αναπαύει.

Γρήγορα οι ικανότητές μου μ΄ έκαναν τον αγαπημένο του μαθητή. Γενικά,

η ζωή μου φάνταζε ένα μακρύ, πολύχρωμο χαλί απλωμένο μπροστά μου,

που άλλο δεν έμενε από το να το περπατήσω. Όταν γύρω μου τα βάσανα

1