Page 19 - liamis-talento

λόγου χάριν, να ακούσει από τον ακροατή τής σύνθεσής του τη φράση

«αυτό κάτι μου θυμίζει». Η λογική λέει πως στο πέρασμα δισεκατομμυρίων
ανθρώπων από αυτή τη γη και στην καταγραφή άπειρων καλλιτεχνικών
έργων, η απόλυτη πρωτοτυπία είναι πλέον ουτοπική. Αυτήν την στιγμή,
παγκοσμίως, η προσπάθεια για πρωτοτυπία σε όλους τους τομείς, όχι

μόνον της Τέχνης αλλά και όλης της ανθρώπινης δραστηριότητας, οδηγεί
σε ενέργειες που έχουν ως δύο άκρα την τραγικότητα και την γελοιότητα.
Ολόκληρες ζωές αναλώνονται για δυο δράμια πρωτοτυπίας ενώ σε άλλες
περιπτώσεις καταργείται κάθε έννοια αξιοπρέπειας, ηθικής, ακόμη και
κοινής λογικής, προ κειμένου να εξασφαλιστούν λίγα λεπτά δημοσιότητας,
την οποίαν επιφέρει ακόμη και η υποψία πρωτοτυπίας. Η δύναμη των ΜΜΕ

είναι βεβαίως σε θέση να επιβάλει το εξωφρενικό ως πρωτότυπο. Η
τεχνολογία επίσης ανοίγει νέες εκπληκτικές δυνατότητες, κυρίως στο
πεδίο του ήχου και της εικόνας. Αποδεικνύεται όμως πως ο εντυπωσιασμός
των πρώτων στιγμών δίνει ταχύτατα τη θέση του σε μια νέα ανία, η οποία
επιζητά κάτι ακόμη περισσότερο εξωφρενικό, σε έναν φαύλο κύκλο χωρίς

τέλος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το δυναμικότερο κομμάτι του
θεάματος παγκοσμίως είναι εκείνο των οπτικών και ηχητικών εφέ, στο
οποίον απορροφούνται οι ικανότεροι νέοι άνθρωποι με ασύλληπτούς
μισθούς. Η διαρκής ροπή προς τα έξω, προς το εντυπωσιακό αισθητό
ερέθισμα μοιάζει με ιδιότυπο ναρκωτικό για το οποίον απαιτείται διαρκώς
μεγαλύτερη δόση.

Σε μια τέτοια παγκόσμια πραγματικότητα, η στροφή προς τον
εσωτερικό κόσμο των αποκαλύψεων παίρνει τον χαρακτήρα μίας όντος
ασκητικής. Η καταβύθιση στα ενδότερα της ύπαρξης δίνει στους άλλους
ανθρώπους την εικόνα μιας άρνησης των απολαύσεων τού κόσμου και μίας
απομόνωσης από την ανθρώπινη κοινωνία. Στην πραγματικότητα όμως
πρόκειται για απάρνηση μιας συγκεκριμένης μορφής σχέσεως με

ανθρώπους και πράγματα. Εκείνος που θα αξιωθεί, έστω και για λίγες
στιγμές, να τρωθεί από την γλυκιά αιχμή της έμπνευσης, της
προερχομένης από ένα ξένο σύμπαν και κινούμενης από μία εκτός του
εαυτού του πρωτοβουλία, ευεργετείται από την γεύση άλλων κανόνων και
άλλης δομής πραγματικότητας. Οι στιγμές αυτές είναι συγχρόνως γλυκές

και επώδυνες. Και αυτό διότι, ενώ η ύπαρξη διαποτίζεται από μια άνευ
ουδεμιάς αμφιβολίας ύπαρξη ενός κόσμου που ανταποκρίνεται στα
βαθύτερα ανθρώπινα υπαρξιακά ερωτήματα, δεν παύει να πληγώνει η

18