Page 45 - liamis-pnevmatikizoi

ανάγκη που ικανοποιείται με την διαρκώς αυξανόμενη

προσκόλληση της μνήμης στο όνομα του Χριστού. Έτσι η δέσμια

των λογισμών μνήμη επανευρίσκει την χαμένη της πατρίδα.

Κατ’ αναλογίαν αδιάσπαστα, αν και διακρινόμενα,

θεωρούνται τα μεγέθη σώμα-ψυχή. Η πρόοδος της πνευματικής

ζωής οδηγεί σε μία σταδιακή συμφιλίωσι τους, κατά την οποίαν η

μεν εσωτερική ψυχική ησυχία εκδηλώνεται διά σωματικών

ενδείξεων, το δε σώμα έρχεται ως αρωγός του πνευματικού

αγώνος, είτε δια της εργασίας των εντολών, είτε δια της

συμμετοχής στην καρδιακή προσευχή. Εν ολίγοις, το σώμα

καλείται να διαδραματίσει τον αρχέγονο ρόλο του, να υπάρξει

δηλαδή υπήκοος και μέσον εργασίας του θείου θελήματος,

ερριζωμένου στην ανθρωπίνη καρδία. Η ψυχοσωματική μέθοδος

της Ησυχίας αποβλέπει στο να εξαλείψη το αυτόνομο και

διασπασμένο σαρκικό θέλημα της φθοράς και να ζωοποιήσει το

σώμα δια της ενώσεώς του με την πηγή της αφθαρσίας.

Συνεπώς ο άνθρωπος βαδίζει από την διάσπαση προς την

ενότητα μεταξύ θεωρίας και πράξεως, ψυχής και σώματος,

ανθρώπινου και Θείου θελήματος. Και αν λίγοι επιτυγχάνουν την

πλήρη ενοποίηση αυτών σε μίαν κατάσταση εκστασιακής θεωρίας,

όπου η προσευχή μετατρέπεται από ενεργούσα σε ενεργούμενη,

όλοι μπορούν να ισορροπήσουν επί της διαχωριστικής γραμμής της

44