Page 41 - liamis-pnevmatikizoi

πυρί τῆς ἀγάπης ἐκκαιέται καί ὅλη ἀνωφερής καί μετάρσιος

147
γίνεται» . Στην διατύπωση αυτή παρουσιάζεται με σαφήνεια η

οριοθέτηση της συμβολής της κάθε πλευράς - θείας και

ανθρώπινης - στην συνάντηση αλλά και στη μετέπειτα σχέση.

Ζητούμενο πάντα παραμένει το Θείο πυρ ως ενέργεια και

πρωτοβουλία του Θεού. Αναγκαία όμως προϋπόθεση για να γευτεί

η ψυχή το φως και την θερμότητά του είναι η συσσώρευση

πνευματικής καύσιμης ύλης ἐκ μέρους του ανθρώπου. Η

προοπτική μιας τέτοιας συναντήσεως μεταξύ δύο μερών με στενή

ομοιότητα μα και απόλυτη ετερότητα μετατρέπει την οδύνη της

καρδιακής συντριβής από εμπειρία θανάτου σέ ελπίδα ζωής. Ο άγ.

Θεόληπτος χρησιμοποιεί τα έχοντα διπλή διάσταση - θανάτου και

αναστάσεως - πάθη του Χριστού για να απεικονίσει την οριακή

148
αυτή κατάσταση της ανθρώπινης καρδίας . Πράγματι, ο
άνθρωπος που συντρίβει το υψηλό του φρόνημα βιώνει τρόπον

τινά την ταφή της υπάρξεώς του. Ο τάφος του όμως αυτός δεν

στεγάζει ένα τέλος, αλλά «καθάπερ τι μνημεῖον καινόν τήν ἑαυτοῦ

καρδίαν ποιῶν, θάπτει καί θησαυρίζει ἐν αὐτῆ τήν ἐπί γῆς

149
ἀναστροφήν τοῦ Κυρίου» .

147 Ν2, 208, 5, 299.
148 Βλ. «καθάπερ σινδόνι τῆ ἡμετέρᾳ καρδίᾳ ἐντυλίσσομεν τό σῶμα τοῦ Κυρίου».
Κ2, 61, 1, 6. Πρβλ. Λουκ. 23, 53.
149 Κ2, 65, 7, 110.

40