Page 16 - mantzaridis-theologiaepistimi

ξούσιο γνωμικὸ θέλημά του νὰ ἐκτρέπεται ἀπὸ τὸ φυσικὸ θέλη-

16
μά του καὶ νὰ παραφρονεῖ . Μπορεῖ νὰ περιφρονεῖ τοὺς λό-

γους τῆς δημιουργίας καὶ νὰ ἀκολουθεῖ τοὺς λογισμοὺς τῆς

ἐμπαθοῦς καὶ σκοτισμένης διανοίας του.Ἔτσι, ἐνῶ ἡ ὕπαρξη

τῆς δημιουργίας παραπέμπει στὸν Δημιουργό της καὶ ἡ ἐπι-

στημονικὴ προσέγγισή της στὴν δοξολογία του, ὁ ἄνθρωπος

«μωραίνεται» , ὑποκύπτει στὸν ναρκισισμό του καὶ θεοποιεῖ
17
τὸν ἑαυτό του. Αὐτὸ μαρτυροῦν καὶ τὰ σοβαρὰ προβλήματα καὶ

ἀδιέξοδα ποὺ προκύπτουν μὲ τὴν ραγδαία ἐπιστημονικὴ καὶ

τεχνολογικὴ ἀνάπτυξη, ὅπως εἶναι ὁ ἔλεγχος τῆς πυρηνικῆς

ἐνέργειας καὶ ἡ οἰκολογικὴ κρίση.

Ἕνα τέλος σημεῖο, στὸ ὁποῖο φαίνεται νὰ συμπίπτει κά-

πως ἡ θεολογικὴ μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ μεθοδολογία, εἶναι τὸ

σημεῖο τῆς χρήσεως ὑποθέσεων καὶ ἐπαληθεύσεων ἢ διαψεύ-

σεων πραγμάτων καὶ ἐννοιῶν. Οἱ μεγαλύτερες ἐπιστημονικὲς

ἀνακαλύψεις προέκυψαν μὲ τὴν διατύπωση ὑποθέσεων ποὺ ἔ-

γιναν μὲ τὴν διαίσθηση ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖες ὑπερέβαιναν ἢ

καὶ ἔρχονταν σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐμπειρικὴ ἀμεσότητα, ἀλλὰ

ἐπαληθεύτηκαν στὴν πράξη.

16. Βλ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὑπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων 1,1,19, ἔκδ. Π. Χρήστου,
Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Συγγράμματα, τόμ. 1, Θεσσαλονίκη 1962, σ. 383.
17. Πρβλ. Ρωμ. 1,22.

15