Page 14 - mantzaridis-theologiaepistimi

αὐτὴ δὲν γίνεται ἄκριτα καὶ ἀδιάκριτα. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ προ-

σέλαβε ὁλόκληρη τὴν φύση τοῦ ἀνθρώπου πλὴν τῆς ἁμαρτίας

ποὺ ἀποτελοῦσε καὶ ἀποτελεῖ παραφθορὰ τῆς φύσεώς του. Καὶ

οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν προσέλαβαν τὸν ἑλληνικὸ καὶ

τὸν προχριστιανικὸ ἢ τὸν ἐξωχριστιανικὸ κόσμο ἄκριτα καὶ ἀδι-

άκριτα, ἀλλὰ μὲ σύνεση καὶ περίσκεψη.

Ἔργο τῆς θεολογίας σὲ κάθε ἐποχὴ δὲν εἶναι νὰ ἐπιστρέ-

φει στὴν θεολογία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας οὔτε νὰ λύνει

τὰ προβλήματα τῆς ἐποχῆς της μὲ τὶς λύσεις ποὺ ἔδωσαν ἐκεῖ-

νοι στὰ προβλήματα τῆς δικῆς τους ἐποχῆς. Ἔργο τῆς θεολο-

γίας εἶναι νὰ προσεγγίζει, νὰ προσλαμβάνει καὶ νὰ ἀντιμετω-

πίζει τὰ προβλήματα κάθε ἐποχῆς μέσα στὴν γενικότερη προ-

οπτική της προσφέροντας τὴν δική της λύση μὲ τὴν ἀναγωγή

τους στὴν ἄκτιστη ἀποκάλυψη. Χωρὶς τὴν ἀναγωγὴ αὐτὴ κάθε

ἀνθρώπινη ἐπιτυχία ἀποδεικνύεται ἐφήμερη καὶ συμβατική.

Ὅπως ἐμφατικὰ τονίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «τὸ

ἀπρόσληπτον, ἀθεράπευτον· ὃ δὲ ἥνωται τῷ Θεῷ τοῦτο καὶ

14
σώζεται» . Ὅποιο στοιχεῖο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ τοῦ κό-
σμου δὲν προσλαμβάνεται καὶ δὲν ἀφομοιώνεται ἀπὸ τὴν Ἐκ-

κλησία μὲ τὴν θεολογία της, τὰ μυστήρια, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν

14. Γρηγορίου Θεολόγου, Ἐπιστολὴ 101, Πρὸς Κληδόνιον, PG 37,181C- 84A.

13