Page 11 - mantzaridis-theologiaepistimi

δὲν γίνεται “ἀντικείμενο”· καὶ οἱ δύο, καὶ ὁ Θεὸς καὶ ὁ ἄνθρω-

11
πος ζοῦν τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὡς ἑνιαία ζωή» .

Ἡ γνώση αὐτή, ποὺ θεμελιώνεται στὴν ἐν Χριστῷ ζωή,

δὲν ἐπιβάλλεται στὸν ἄνθρωπο ἐξουσιαστικά, ἀλλὰ τὸν προ-

σεγγίζει διακονικὰ καὶ θεραπευτικά, παρέχει νόημα στὴν ζωὴ

καὶ ἀναδεικνύει τοὺς ἁγίους. Αὐτὸ γίνεται πληρέστερα ἀντιλη-

πτὸ στὴν ἐποχή μας μὲ τὴν πλειάδα τῶν ἁγίων ποὺ ἔζησαν

ἀνάμεσά μας. Ταυτόχρονα ὅμως ἡ γνώση αὐτὴ διευκολύνεται

σημαντικὰ καὶ μὲ τοὺς ὁρίζοντες ποὺ δημιούργησε ἡ σύγχρονη

ἐπιστήμη. Ἡ ὑπέρβαση τῆς κλασικῆς φυσικῆς μὲ τὴν κβαντο-

μηχανική, ποὺ ἐξυπηρετεῖ εὐρύτατα τὴν καθημερινή μας ζωή,

δημιουργεῖ εὐνοϊκὲς προϋποθέσεις γιὰ τὴν προβολὴ καὶ τὴν

προσέγγιση τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας. Ἰδιαίτερα μάλιστα εὐ-

νοεῖ τὴν κατανόηση τῆς χριστιανικῆς παγκοσμιότητας.

Οἱ νεώτερες ἐπιστημονικὲς θεωρίες κλόνισαν τὴν καθιε-

ρωμένη ἀρχὴ τῆς ἀντικειμενικότητας καὶ συνέδεσαν στενὰ τὴν

ἐπιστήμη μὲ τὸν ἄνθρωπο. Αὐτὸ βοήθησε καὶ τὶς λεγόμενες ἀν-

θρωπιστικὲς ἐπιστῆμες, ποὺ εἶχαν ὡς πρότυπο τὴν ἀντικειμενι-

κότητα τῶν φυσικῶν ἐπιστημῶν μολονότι ἀσχολοῦνται μὲ τὸν

ἄνθρωπο καὶ τὴν κοινωνική του ζωή, νὰ ἀναβαθμίσουν τὸ ἀν-

θρώπινο πρόσωπο καὶ νὰ δοῦν σαφέστερα τὴν ὑπευθυνότητα

11. Ὅ. π., σ. 124.

10