Page 34 - mylonas-ekklisiastikes-prosopikotites

σεβάσμιου γέροντα σχετικά με τη λειτουργία της οργάνωσης “εμένα μ’ έχετε που μ’

έχετε, όρκος απαραίτητος δεν είναι. Εάν ποτέ εις τα βιβλία της Εταιρείας βρεθεί το όνομά
μου, θέλει διακινδυνεύση το Έθνος ολόκληρον και να προσέξουν οι Εταίροι μήπως

βλάψουν το Έθνος αντί να το βοηθήσουν”. 155 Μάλιστα, ο Πατριάρχης ευχήθηκε για την
ευόδωση του στόχου που δεν ήταν άλλος από την ελευθερία. Τη συνάντηση του Ιωάννη

Φαρμάκη με τον Πατριάρχη αναφέρει και ο Εμμανουήλ Ξάνθος στα Απομνημονεύματά
του 156 . Εξάλλου, όπως τονίζει και ο Σ. Τρικούπης, δεν ήταν δυνατόν να αγνοούσε ο

Πατριάρχης ως πνευματικός πατέρας όλων των Ελλήνων τα της Φιλικής Εταιρείας 157 .

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός πάλι έκρινε απαραίτητη τη σύσφιξη των σχέσεων
μεταξύ των Χριστιανών, έχοντας έτσι κοινή σκέψη και πρακτική με τα μέλη της

Φιλικής Εταιρείας, της οποίας την ύπαρξη και ίδρυση, την περίοδο αυτή, αγνοούσε

ακόμη 158 . Ωστόσο, υπήρχε σύμπλευση στη σκέψη σχετικά με την αναγκαιότητα
ύπαρξης συνδέσμου μεταξύ των Ελλήνων, έναν σύνδεσμο που θα πρέπει να στηρίζεται

στην αγάπη προς το έθνος και στην αλληλοϋποστήριξη 159 . Η στάση του Γερμανού και
το ενδιαφέρον του για την ελευθερία οδήγησε τους Φιλικούς να στραφούν προς αυτόν,

γιατί μέχρι τότε η οργάνωση ήταν επιφυλακτική, όσον αφορά τους προύχοντες της
Πελοποννήσου και τους υψηλόβαθμους κληρικούς 160 . Πράγματι, ο Γερμανός μυείται

στην οργάνωση και συνεχίζει την πολιτική του δράση με ακόμη περισσότερο ζήλο.

Συγκεκριμένα, η ένταξή του στη Φιλική Εταιρεία αποτέλεσε σταθμό για την πορεία
όλης της οργάνωσης του αγώνα στην Πελοπόννησο. Αυτό δεν είναι ένα αβάσιμο

συμπέρασμα, αλλά μια διαπίστωση κατόπιν προσεκτικής παρατήρησης της δράσης του
μητροπολίτη. Ο ίδιος προσωπικά αναλαμβάνει να προσηλυτίσει τους πιο σημαντικούς

παράγοντες της γένους.
Και ο Γρηγόριος Δικαίος όμως, ευρισκόμενος στην Κωνσταντινούπολη γνώρισε

πλήθος κόσμου μεταξύ των οποίων και τον Φιλικό Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, ο

οποίος τον μύησε στη Φιλική Εταιρεία. Ζήτησε με επιτακτικό τρόπο από τον
Αναγνωστόπουλο να του φανερώσει τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας. Όταν ο

Αναγνωστόπουλος αναγκάσθηκε να του αποκαλύψει ότι δεν υπήρχε κανένας αρχηγός,

155 Ι. Φιλήμων, (όπως σημ. 60), σ. 316.
156 Εμ. Ξάνθος, (όπως σημ. 140) σ. 145.
157 Σ. Τρικούπης, (όπως σημ. 127), σ. 85.
158 Α. Φραντζή, Ιστορία της Αναγεννηθείσης Ελλάδος, εν Αθήναις 1839, σ. 69.
159 Δ. Καμπουρόγλους, Μελέτη περί του βίου και της δράσεως του Παλαιών Πατρών Γερμανού 1771-
1826, σ. 25-26.
160 Ι. Φιλήμων, (όπως σημ. 60), σ. 21.

35