Page 49 - stylianidou-parigoritiki

 Ο άνθρωπος πλάσθηκε από τον Θεό «κατά χάριν ἀθάνατος». Η φυσική κατάσταση

του ανθρώπου μέχρι το προπατορικό αμάρτημα δεν ήταν άλλη από τη αθανασία. Δια
της αμαρτίας όμως εισήλθε στον κόσμο ο πόνος, η φθορά και ο θάνατος.

 Ο άνθρωπος δεν είναι αποκλειστικά σώμα, με άλλα λόγια η βιολογική του ζωή δεν

αντιπροσωπεύει την όλη του παρουσία σ’ αυτόν τον κόσμο. Αντίθετα, ο άνθρωπος
είναι μια ένωση σώματος και ψυχής – που και τα δυο είναι δώρα του Θεού. Με τον

ερχομό του θανάτου η ένωση αυτή παύει να υφίσταται. Το σώμα διαλύεται, η ψυχή
όμως μένει αναλλοίωτη για να ενωθεί και πάλι με το σώμα, όταν αυτό αναστηθεί

κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.

 Η παρούσα ζωή αποκτά νόημα και σπουδαιότητα, όταν ο άνθρωπος την
εκμεταλλευθεί για να μετανοήσει για τις αμαρτίες του κι έτσι λυτρωθεί και φτάσει

στη θέωση. Αν όμως ο άνθρωπος δεν στρέφει τη ζωή του γύρω από αυτόν τον σκοπό,
τότε η βιολογική του ζωή χάνει το νόημα και τη σπουδαιότητά της, η διατήρησή της

δεν προσφέρει κάτι επιπλέον και απλώς ανακυκλώνει το θάνατο.

 Ο θάνατος είναι απλώς το τέλος της παρούσας ζωής, όχι όμως και το τέλος της
ανθρώπινης ύπαρξης. Σηματοδοτεί την έναρξη μιας άλλης ζωής, η οποία είναι αιώνια,

και η κατάσταση, την οποία θα ζήσει εκεί, εξαρτάται από τη ζωή που έχει κάνει εδώ,

πριν από το βιολογικό του θάνατο.

3) Αίτια και συνέπειες της ευθανασίας.

Η Επιτροπή Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος (2007) όμως, εκτός από τις
θέσεις της για την ευθανασία, προσπάθησε να ερευνήσει και τα αίτια που οδηγούν

κάποιον άνθρωπο να αποφασίσει να ζητήσει διακοπή της ζωής του, καθώς και τις
συνέπειες της ευθανασίας. Τα αίτια, λοιπόν, σύμφωνα με την Επιτροπή, είναι τα

παρακάτω:

 Στη σύγχρονη εποχή οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει την πνευματικότητά
τους και υπακούουν μόνο στην καθαρά υλιστική αντίληψη που έχει επικρατήσει σε

όλο τον κόσμο. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζεται σαν
μια αυθύπαρκτη προσωπικότητα άξια σεβασμού, αλλά σαν κάτι εφήμερο, που αν

στέκεται εμπόδιο στην εξυπηρέτηση κάποιων οικονομικών συμφερόντων, πρέπει να

εκλείψει, αν χρειαστεί, και με ευθανασία.
 Η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία βλέπει τα άτομα που βρίσκονται σε νόσο

τελικού σταδίου ως εμπόδια στην παραγωγή και την κατανάλωση και κατ’ επέκταση

48