Page 44 - stylianidou-parigoritiki

Η εκπαίδευση, όμως, όσο κι αν αναμφισβήτητα βοηθάει, δεν είναι η μόνη λύση για

την οικοδόμηση μιας καλής επικοινωνίας με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους.
Έχει προταθεί, επίσης, η εξομάλυνση των συζητήσεων για το τέλος της ζωής, η οποία

μπορεί κι αυτή να βοηθήσει αρκετά, όπως έχουν αποδείξει σχετικές έρευνες. Μια
τέτοια έρευνα πραγματοποίησε ο Allen και οι συνεργάτες του (2015), οι οποίοι

συνδύασαν την εκπαίδευση και την κατάρτιση που παρέχονται σε μονάδες
παρηγορητικής φροντίδας των Η.Π.Α. με διάφορες μεταβολές που λαμβάνουν χώρα

κατά τη ροή εργασίας στις κλινικές. Στην έρευνα συμμετείχαν γιατροί, οι οποίοι

ζήτησαν από όλους τους ασθενείς άνω των 65 ετών να συμπληρώσουν σε ένα έντυπο
τις προτιμήσεις που θα είχαν για τη διεξαγωγή μιας συζήτησης παρηγορητικής

φροντίδας. Αυτή η κίνηση αύξησε την εμπιστοσύνη των ασθενών απέναντι σε τέτοιες

συζητήσεις, ακόμη κι όσων δεν ήταν καθόλου σχετικά ενημερωμένοι μέχρι τότε: Το
74% των ερωτηθέντων επέλεξε να ξεκινήσει μια συζήτηση εκείνη την ημέρα ή έστω

σε κάποιο επόμενο ραντεβού. Κατά τον ίδιο τρόπο και μια τυχαία ελεγχόμενη μελέτη
που έγινε με τη βοήθεια μιας λίστας ερωτήσεων προς ασθενείς με καρκίνο

προχωρημένου σταδίου, αύξησε την επιθυμία τους για συζήτηση με θέματα που
αφορούν το τέλος της ζωής. (Clayton, Butow, Tattersall, 2005). Αυτές οι

επιτυχημένες έρευνες αποδεικνύουν ότι οι πολύπλευρες παρεμβάσεις ίσως φέρνουν

καλύτερα αποτελέσματα από την κατάρτιση και μόνο. Επιτυχημένος όμως θα είναι
αναμφίβολα κι ένας συνδυασμός της κατάρτισης με την εξομάλυνση των συζητήσεων,

γιατί έτσι θα υπάρξουν καλύτερα αποτελέσματα και για τους ασθενείς και για τις
οικογένειές τους. (Brighton, Bristowe, 2016).

43