Page 47 - stylianidou-parigoritiki

Γ) Η εκτέλεση της ευθανασίας ενδέχεται να υποκινείται από οικονομικά συμφέροντα.

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουμε, αν σκεφτούμε ότι λιγότερες είναι οι περιπτώσεις,
όπου ο ασθενής είναι αυτός που επιθυμεί την εκτέλεση της ευθανασίας. Συνήθως το

θέμα το ανακινούν και το προβάλλουν κυρίως οι συγγενείς του πάσχοντα και μάλιστα
με φορτικό τρόπο, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλές υποψίες και

ερωτηματικά, ιδιαίτερα όταν κρύβονται από πίσω οικονομικά και κληρονομικά
συμφέροντα. Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε τα τεράστια οικονομικά οφέλη των

ασφαλιστικών οργανισμών, οι οποίοι βαρύνονται με υπέρογκα χρηματικά ποσά για τη

χρόνια νοσηλεία ενός ετοιμοθάνατου. Μπορούμε να αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι
για τις τελευταίες ώρες ενός ασθενούς δαπανώνται περίπου το 20% των κονδυλίων

στις χώρες – μέλη της Ε.Ε. και περίπου το ίδιο ποσοστό και στις Η.Π.Α. Εξάλλου,

εκτός από το κόστος των νοσηλίων, ενδέχεται οι κληρονόμοι να έχουν να εισπράξουν
ένα μεγάλο ποσόν σαν αποζημίωση, κάτι που επίσης επιβαρύνει τους ασφαλιστικούς

οργανισμούς. Ακόμη, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και την περίπτωση εμπορίας
οργάνων του σώματος από την εκτέλεση ευθανασίας σε ασθενείς. (Ιερά Σύνοδος της

Εκκλησίας της Ελλάδας, 2007: 35-37).

Δ) Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου ο ασθενής ζητά την ευθανασία δίχως να ελέγχει

πλήρως τη συνείδησή του, αλλά όντας κυριευμένος από απελπισία και απόγνωση.
Όπως και να’ χει, κάποιος που νιώθει έλεος και συμπόνια προς τον συνάνθρωπό του,

οφείλει να μην αποδεχτεί το αίτημα του πάσχοντα για ευθανασία. Κι αυτό γιατί στις
λίγες, αλλά όχι ανύπαρκτες περιπτώσεις που ο πόνος του ασθενή υποχωρήσει

αισθητά ή εξαλειφθεί, ο ασθενής που μέχρι εκείνη τη στιγμή ζητούσε να του κάνουν
ευθανασία, αλλάζει γνώμη και παρακαλεί να προσπαθήσουν να τον κρατήσουν στη

ζωή. Αξίζει σ’ αυτό το σημείο να θυμηθούμε τη συγκλονιστική, πραγματικά, διήγηση

στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη 5, 1-15 για τον άνθρωπο που κειτόταν παράλυτος στη
δεξαμενή της Βηθεσδά για 38 ολόκληρα χρόνια. Όταν ο Χριστός τον ρωτάει «θέλεις

να γίνει καλά;», αυτός δεν παραπονιέται για τη μακροχρόνια ασθένειά του, δεν ζητάει

έναν ανώδυνο θάνατο για να πάψει να υποφέρει. Εκείνο που τον στεναχωρεί είναι ότι
μένει εκεί αβοήθητος και μόνος. χωρίς κάποιον οδηγό και συμπαραστάτη. Όπως λέει

ο ίδιος: «Δεν έχω άνθρωπο να με βάλει μέσα στην δεξαμενή, όταν αναταράζεται το
νερό». Τη βοήθεια όμως που δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να του την προσφέρει επί

38 ολόκληρα χρόνια, έρχεται να του την δώσει με τον πιο δραστικό και αυθεντικό
τρόπο Αυτός που έγινε άνθρωπος όχι μόνο για να αποκαλύψει ποιος είναι ο Θεός

46