Page 22 - xaxopoulou-ypati

ΜΕΤΕΠΑΝΑΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Παράλληλα με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις διενεργούνταν και διπλωματικές ζυμώσεις
με στόχο τον καθορισμό των συνόρων του νέου κράτους. Αποτέλεσμα αυτών ήταν η
υπογραφή του πρωτοκόλλου του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830, με το οποίο
τερματιζόταν η Ελληνική Επανάσταση και οριζόταν η δημιουργία ανεξάρτητου ελληνικού
κράτους με σύνορα τη γραμμή Αχελώου-Σπερχειού. Τα όρια όμως ήταν περιορισμένα και
δεν παρείχαν εγγυήσεις ασφάλειας στους εκατέρωθεν της γραμμής πληθυσμούς με
αποτέλεσμα να δημιουργούνται μεταξύ τους προστριβές με απρόβλεπτες εξελίξεις. Ο
Άντον Πρόκες φον Όστεν, ο πρώτος πρεσβευτής της Αυστρίας στην απελευθερωμένη
13
Ελλάδα και συγγραφέας οδοιπορικών βιβλίων, γράφει ότι « τά ἀρκτικά ὅρια
ἀπεδείκνυον τήν ἀμάθειαν τῶν χαραξάντων αὐτά καί ὁ ἐξ Ὑπάτης Γερουσιαστής Γ. Αἰνιάν
εἶχε δίκαιον ὅτε εἶπε πρός τόν Κυβερνήτην περί τῆς ἐκκενώσεως τῆς Στερεᾶς, «ἄς
διατάξωσιν, οὐδείς θά ὑπακούσῃ. Ἡ καθιέρωσις τῶν ὁρίων τούτων θά ἐπέφερεν ἀμέσως
τόν πόλεμον, παντοειδεῖς βιαιοπραγίας καί διαρκεῖς λεηλασίας». Το ίδιο υπόμνημα ο Γ.
Αινιάν επέδωσε και στους πρεσβευτές των μεγάλων Δυνάμεων υπερασπίζοντας τα δίκαια
της Στερεάς, μεγάλο τμήμα της οποίας θα έμενε έξω από τα όρια του νέου κράτους. Στο
τμήμα αυτό βρισκόταν και το Ζητούνι, το οποίο οι Τούρκοι αρνούνταν να παραχωρήσουν
αλλά τελικά, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, επιδικάστηκε στο ελληνικό κράτος
ανεβάζοντας το ποσό της αποζημίωσης στους Τούρκους σε 40.000.000 γρόσια. Έτσι, τα
σύνορα οριστικοποιούνται με το πρωτόκολλο του Λονδίνου της 30ης Αυγούστου 1832 στη
γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού. Σε άρθρο του πρωτοκόλλου προβλεπόταν η εκκένωση
εκ μέρους των Τούρκων των περιοχών που βρίσκονταν εντός των ορίων του νέου κράτους
αλλά και η δυνατότητα πώλησης των ιδιοκτησιών τους. Αυτές ήταν είτε μεγάλες κατοικίες
είτε εκτεταμένες περιοχές, καλλιεργήσιμες ή και ολόκληρα χωριά, τα γνωστά τσιφλίκια, τα
οποία είχαν παραχωρηθεί από την κεντρική εξουσία σε Τούρκους αξιωματούχους ως
αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους στις ακρότατες περιοχές της οθωμανικής
αυτοκρατορίας. Αγοραστές αυτών των κτημάτων ήταν μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες
της Ελλάδας ή της ομογένειας, δηλαδή κάποιες επιφανείς οικογένειες και συχνά γνωστές
για τη δράση τους στη διάρκεια του Αγώνα. Ενδεικτικό αυτής της συναλλαγής στην
περιοχή μας είναι ένα συμβόλαιο αγοραπωλησίας του χωριού «Κομποτάδες»,τον
Οκτώβριο του 1856, όπου αναφέρεται ότι ο Χαλίμπεης πούλησε την υπό κατοχή και
κυριότητά του περιοχή των Κομποτάδων στο δικηγόρο Δημήτριο Τσακανίκα και τη
Θεοδωρούλα, χήρα του Κωνσταντίνου Τσακανίκα ,οι οποίοι ήταν κάτοικοι της Λαμίας.
Εκείνοι μεταπώλησαν αργότερα αυτή την έκταση στους κατοίκους του χωριού έναντι του
μεγάλου για την εποχή ποσού των 32.200 δραχμών. Ανάλογη περίπτωση αποτελεί και η
αγορά 5000 στρεμμάτων στην Καρυά Υπάτης από την οικογένεια των Αινιάνων αλλά και η
αγορά μεγάλων κατοικιών σε κεντρικό σημείο της Υπάτης από την ίδια οικογένεια όπως
και από μια άλλη, σημαντική επίσης για την προσφορά της στον Αγώνα, αυτή των
Μυλωναίων. Η οικογένεια Μυλωνά καταγόταν από την περιοχή του Βάλτου και

13 τά ἀρκτικά: τα βόρεια

21