Page 19 - xaxopoulou-ypati

Έτσι στις 17 Απριλίου του 1822, ξεκίνησε η τρίτη προσπάθεια για την κατάληψη της
πόλης. Στα Περιβόλια, ένα οροπέδιο πάνω από την Υπάτη, βρίσκονταν οχυρωμένοι 200
Αλβανοί, γεγονός που αιφνιδίασε τους Έλληνες που έφτασαν εκεί και καθυστέρησε την
επίθεση. Τελικά ο Νικηταράς αποφάσισε να κινηθεί, αφού ήδη κάποιοι Ρουμελιώτες
σχολίαζαν αρνητικά την αδράνειά του, και κατάφερε να εξοντώσει πολλούς, ενώ άλλοι
κατέφυγαν στην πόλη. Λέγεται ότι κάποιος αρχιποιμένας βλέποντας την ορμητικότητα του
Νικηταρά και την επιφυλακτικότητα των Ρουμελιωτών οπλαρχηγών αναφώνησε: «Ο
Νικήτας μόνο είναι παλικάρι». Τότε μερικοί Στερεοελλαδίτες νιώθοντας προσβεβλημένοι
κατευθύνθηκαν προς το κάστρο, στο οποίο είχε ήδη μπει ένας από τους Έλληνες
πολεμιστές πυροβολώντας και προτρέποντας και τους άλλους να ορμήσουν, και με
γιουρούσι το κατέλαβαν, όπως κατέλαβαν και τμήμα της πόλης. Ένα μέρος των
επιτιθεμένων ενισχυόμενο από το Γκούρα οχυρώθηκε στους μύλους του Κακαβορέματος,
που χωρίζει την πόλη από το γειτονικό Βογομίλ, το οποίο κάηκε ολοσχερώς, όπως κάηκε
και το τμήμα της πόλης που είχε καταληφθεί. Μετά από έξι μέρες συνεχών μαχών δεν
κατέστη δυνατή η άλωση της πόλης. Η σφοδρή βροχή που ακολούθησε και διήρκεσε τρεις
μέρες και οι τουρκικές ενισχύσεις, που έφταναν από τη μεριά του Βογομίλ, δυσκόλευαν
τις εξελίξεις, μέχρι που εμφανίστηκε μεγάλη δύναμη υπό το Δράμαλη, που ανάγκασε τους
επιτιθέμενους σε άμεση υποχώρηση προς την Οίτη. Η εγκατάλειψη των θέσεων έγινε
τόσο ξαφνικά, που οι ευρισκόμενοι στο κάστρο Έλληνες αποκλείστηκαν σ’ αυτό. Αργότερα
όμως στον Αητό, όπως λέει ο Μακρυγιάννης, «Φτάσαν εκείνοι οπού ταν πολιορκημένοι εις
το κάστρο βήκαν με γερούσι χωρίς-να βλαφτή κανένας».
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στην επιχείρηση αυτή επέδειξαν γενναιότητα και
έχασαν τη ζωή τους οι φιλέλληνες κόμης Κουέλενος από τη Δανία και ο Εϋνεμάνος από
την Πρωσία.
Σύμφωνα με μαρτυρίες αγωνιστών και απόψεις ιστορικών, που κατέγραψαν τα
γεγονότα, αποδίδονται ευθύνες στον Άρειο Πάγο και για την αποτυχία της εκστρατείας
στην Υπάτη, που μεθόδευε τότε τον κατατρεγμό του Οδυσσέα Ανδρούτσου και δεν
ενδιαφέρθηκε να εφοδιάσει με τρόφιμα κι άλλα απαραίτητα εφόδια όσους
συνεργάζονταν μαζί του, όπως το Νικηταρά, με σκοπό να τον απομονώσουν από τους
άμεσους συνεργάτες του.
Ο Δράμαλης δεν αρκέστηκε στη λύση της πολιορκίας της Υπάτης, αλλά καταδίωξε τα
στρατεύματα που σκορπίστηκαν στην Οίτη, ένα μέρος των οποίων κατευθύνθηκε προς την
περιοχή του Αητού, και από εκεί στις Καταβόθρες. Ένα άλλο σημαντικό μέρος υποχώρησε
αμυνόμενο στην περιοχή της Αγάθωνος, κατορθώνοντας να ταμπουρωθεί και να κρατήσει
τις θέσεις του στους χώρους γύρω από το μοναστήρι και το λημέρι του Κοντογιάννη.
Ο Δράμαλης αποφασισμένος να καταπνίξει ολοκληρωτικά την εξέγερση στη Φθιώτιδα,
με στόχο να εξασφαλίσει τα μετόπισθέν του και να απελευθερώσει τις ορεινές διαβάσεις
για την ασφαλή διακίνηση των στρατευμάτων του και το διαρκή ανεφοδιασμό τους,
οργάνωσε σειρά εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή. Η πρώτη
εκστρατεία δεν μπορούσε να είναι άλλη από αυτή στην Αγάθωνη, που θεωρείται η πιο
σημαντική και αναφέρεται ως «η μάχη της Αγάθωνης».

18