Page 4 - aslanidis-metafrasi

επιρροή, ήταν ικανοποιητική, αλλά φυσικά αποσκοπούσε στην αύξηση

της επιρροής τους στην Ελλάδα, κάτι που ο Κύριλλος γνώριζε. Οι
Ρωμαιοκαθολικοί χρησιμοποιώντας κάθε μέθοδο που είχαν τον
καθαίρεσαν πέντε φορές. Η τοκογλυφία και οι απειλές, των
Ρωμαιοκαθολικών, ήταν συχνές και η Υψηλή Πύλη άκουγε με ενδιαφέρον
τα αιτήματα τους, όσο τα χρήματα κυλούσαν άφθονα. Τελικά, οι
Ρωμαιοκαθολικοί πείθουν τους Οθωμανούς ηγέτες και θανατώνουν των
Κύριλλο Λούκαρη στις 27 Ιουνίου 1638[4]. Ο πατριάρχης Κύριλλος αν και
κατηγορήθηκε ως Καλβινιστής, οι ερευνητές δικαιολογούν κατά ένα
μέρος την στάση του αυτή, εξαιτίας των πολιτικών και ιστορικών
συγκυριών που επικρατούσε.

Όσο για την μετάφραση, τα πρώτα αντίτυπα έφτασαν καθυστερημένα
στην Κωνσταντινούπολη το 1645, όταν πλέον πατριάρχης ήταν ο
Παρθένος Β΄. Ο πατριάρχης, έδειξε ιδιαίτερη προθυμία να συνεχίσει το
έργο του Κύριλλου Λούκαρη και διένειμε την μετάφραση στην
Κωνσταντινούπολη και στην περιοχή της Σμύρνης. Πολύ σύντομα, όμως,
απέναντι του βρήκε τον θεολόγο Μελέτιο Συρίγο (1590-1664), ο οποίος
διακατεχόμενος από συντηρητικές τάσεις αντιτάχθηκε στο έργο του
Κύριλλου Λούκαρη, μετά τον θάνατο του τελευταίου. Ένα στοιχείο που
πρέπει να τονίσουμε είναι ότι, ο Συρίγος γνωστός για τον αντικαλβινισμό
του, είχε βαθιά επηρεασμένες θέσεις από τις σπουδές που έκανε στην
Ιταλία. Ύστερα από την παρέμβαση του Συρίγου, ο πατριάρχης δεν
συνέχισε την διανομή της μετάφρασης, αλλά εξόρισε τον συντηρητικό
θεολόγο, αλλά ο Συρίγος επέστρεψε πιο δριμείς μετά τον θάνατο του
πατριάρχη (1651). Η τελική καταδίκη της μετάφρασης έγινε το 1672 οκτώ
χρόνια μετά τον θάνατο του Συρίγου, από την σύνοδο των Ιεροσολύμων
επι πατριαρχίας Δοσιθέου[5].

Το ζήτημα όμως της μετάφρασης δεν είχε τελειώσει ακόμη και θα
ο
συνέχιζε τον 18 αιώνα, με μεγαλύτερη ένταση. Οι συνεχείς επιθέσεις, οι
καταδίκες και οι επιχειρηματολογίες, δεν σχετίζονταν με την ίδια την
μετάφραση, αλλά με την παρέμβαση των προτεσταντικών και
ρωμαιοκαθολικών μερίδων στα εκκλησιαστικά ζητήματα, οι οποίες
έκαναν ακόμη πιο έντονη την παρουσία τους στον Ελλαδικό χώρο. Οι
κινήσεις αυτές των Προτεσταντών και των Ρωμαιοκαθολικών οδήγησαν
στην επιθετική πολιτική κάθε μετάφραση της Αγίας Γραφής. Έτσι, μετά
από ένα χρονικό διάστημα, οι προσπάθειες συνεχίστηκαν και πάλι, όταν
το 1703 στο Λονδίνο, εκδόθηκε η μετάφραση του Μαξίμου
Καλλιουπολίτου. Η έκδοση αυτή έγινε από έξοδα του αγγλικανικού
κλήρου, με την σύμπραξη ενός ιερομόναχου, του Σεραφείμ Μυτιληναίου.

3