Page 3 - karakostas-thriskeia

απάντηση αυτού του ερωτήματος βρίσκεται στην Γένεση, και πιο συγκεκριμένα στο
σημείο της πτώσεως των Πρωτοπλάστων. Ο Αδάμ και η Εύα όταν βρίσκονταν στον
Παράδεισο είχαν άμεση επικοινωνία με τον Θεό, αφού βρίσκονταν μέσα στην Χάρη
του Παναγίου Πνεύματος. Όταν όμως αμάρτησαν και βγήκαν από τον Παράδεισο, αυτή
η κοινωνία με τον Θεό χάθηκε, ως ένα εκ των αποτόκων της πτώσεως. Αυτό είχε ως
αποτέλεσμα σε αυτούς και τους απογόνους τους, στους οποίους κληροδοτείται το
προπατορικό αμάρτημα (αυτό γίνεται όπως συμβαίνει με κάποιες κληρονομικές
ασθένειες που μεταδίδονται από τους γονείς στα τέκνα), να μείνει η ανάμνηση της
προηγούμενης μακαριότητος και της σχέσης που είχαν με τον Θεό. Έτσι, με το
πέρασμα των χρόνων οι άνθρωποι, αφού είχαν αυτή την αίσθηση εντός τους,
προέβαιναν σε προσπάθειες να επανασυνδεθούν με Εκείνον που έχασαν οι πρόγονοί
τους, αφού εντός όλων των ανθρώπων υπάρχει το εμφύσημα του Θεού (Γεν. Β’, 7), με
4
αποτέλεσμα να δημιουργήσουν αυτό που ονομάζουμε θρησκεία.
Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης των θρησκειών, η έμφυτη αναζήτηση του ανθρώπου να
βρει τον Δημιουργό του. Αυτή είναι μία άποψη που φαίνεται να βρίσκεται πιο κοντά
στην αλήθεια, σε σχέση με όσες παραθέσαμε στην αρχή του κειμένου. Εξ’ άλλου, το
πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο θα ήταν ο άνθρωπος να μην πιστεύει στον Θεό, για
έναν πολύ απλό λόγο. Πολλοί πιστοί από όλες τις θρησκείες προσεύχονται, αλλά
πολλές φορές τα αιτήματά τους δεν ικανοποιούνται. Αυτό από μόνο του θα αρκούσε,
ώστε να θεωρηθεί από τους ανθρώπους ότι ο Θεός δεν υπάρχει και να σταματήσουν να
πιστεύουν σε κάτι ανύπαρκτο. Αλλά παρ’ όλα αυτά, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, οι
άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν στους θεούς των θρησκειών τους, γεγονός που
επαληθεύει για ακόμη μία φορά όλα τα παραπάνω.

Κοινά στοιχεία μεταξύ των θρησκειών

Αυτά όσον αφορά τις απαρχές της θρησκείας, όμως υπάρχουν φορές που έχουμε
ακούσει ανθρώπους να ισχυρίζονται πως όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο και πως όλες
οδηγούν στον ίδιο θεό από διαφορετικές οδούς. Για να στηρίξουν τις θέσεις τους αυτές,
φέρνουν ορισμένα επιχειρήματα, όπως για παράδειγμα ότι πολλές θρησκείες έχουν
κοινά στοιχεία στις παραδόσεις τους, δηλαδή κάποιους κοινούς ιερούς αριθμούς, την
νηστεία, την προσευχή, την θυσία στον θεό. Μάλιστα, έχει υπάρξει και η άποψη πως
οι θρησκείες μεταξύ τους έχουν και ορισμένες κοινές διηγήσεις ιερών προσώπων, κάτι
για το οποίο έχει κατηγορηθεί ο Χριστιανισμός, ότι δηλαδή έχει λάβει δάνεια για την
ζωή του Χριστού από μύθους και παραδόσεις άλλων θρησκευμάτων.

Κατ’ αρχάς να αναφέρουμε, πως όντως οι παραπάνω παρατηρήσεις είναι αληθείς, όμως
πρέπει να εξηγήσουμε πως έχουν τα πράγματα. Για παράδειγμα, όντως κάποιοι ιεροί
αριθμοί στον Χριστιανισμό ταυτίζονται με αριθμούς άλλων θρησκειών, όπως και
μερικές διηγήσεις της Π. Διαθήκης ομοιάζουν με αρχαίους ελληνικούς μύθους, όπως ο
κατακλυσμός του Νώε και ο αντίστοιχος του Δευκαλίωνος. Γιατί λοιπόν συμβαίνουν
αυτά; Για να απαντήσουμε δανειζόμαστε τα λόγια του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος