Page 6 - karakostas-thriskeia
P. 6

παραδέχεται την αλήθεια, για την πλάνη της ειδωλολατρίας και να μαρτυρά τον Ιησού
                   Χριστό ως τον μόνο Αληθινό Θεό. Αλλά ακόμα και στην εποχή μας συμβαίνουν αυτά
                   τα φαινόμενα, όπως σε χώρες της Αφρικής, που η μαγεία βασανίζει τον κόσμο, καθώς
                   καταγράφει ο ιεραπόστολος μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης σε σχετικό βιβλίο του,
                   περιγράφοντας τις εμπειρίες του. 11

                   Είδαμε πόσο διαφέρει ο Χριστιανισμός από τις θρησκείες, όμως αυτό δεν αναιρεί πως
                   μερικές πρακτικές του μοιάζουν με εκείνες των θρησκειών. Για την περίπτωση αυτή
                   φέρνουμε  το  παράδειγμα  του  μεγαλύτερου  Μυστηρίου  της  Εκκλησίας,  την  Θεία
                   Κοινωνία. Έχουν υπάρξει  ισχυρισμοί  που αναφέρουν,  πως το Μυστήριο της Θείας
                   Μεταλήψεως  είναι  αντιγραφή από διονυσιακές γιορτές, όπου οι πιστοί έλεγαν  πως
                                                                                                     12
                   έτρωγαν  την  σάρκα  και  έπιναν  το  αίμα  του  Θηβαίου  Διονύσου  Ζαγραίου.
                   Φαινομενικά οι ισχυρισμοί αυτοί ευσταθούν, όμως αν εξετάσουμε βαθύτερα το ζήτημα
                   θα δούμε πως το Μυστήριο των Μυστηρίων, έχει βιβλικό υπόβαθρο, το οποίο ανάγεται
                                                                                 13
                   στην εποχή του Μελχισεδέκ, που ήταν σύγχρονος του Αβραάμ.  Στον Χριστιανισμό
                   πολλά  θέματα  παραλληλίζονται  με  κάποια  αντίστοιχα  της  Π.  Διαθήκης.  Επί
                   παραδείγματι, το εβραϊκό Πάσχα με την Ανάσταση του Χριστού, ο αμνός που έτρωγαν
                   οι Εβραίοι το Πάσχα με τον Χριστό, τον Αμνό του Θεού, ακόμα και το αντικείμενο στο
                   οποίο έψηναν τον αμνό (ήταν σαν την σημερινή σούβλα, με ένα οριζόντιο τμήμα και
                   ένα  μικρότερο  κάθετο  στη  άκρη  για  να  γυρίζει),  ομοίαζε  με  τον  Τίμιο  Σταυρό,  σε
                   οριζόντια όμως φορά. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν αποδείξεις πως η Ορθοδοξία δεν
                   δημιουργήθηκε με την Γέννηση του Χριστού, αλλά προϋπήρχε εκ Θεού, ως η πίστη
                   στον μόνο Αληθινό Θεό.

                   Προς τι όμως η ομοιότητα; Πρόκειται για το φαινόμενο που περιγράψαμε παραπάνω,
                   την πολιτισμική και θρησκευτική επιρροή των λαών της Ανατολικής Μεσογείου. Οι
                   Έλληνες λόγω της έντονης συναναστροφής τους με άλλους λαούς, υιοθέτησαν πολλά
                   στοιχεία ετέρων πολιτισμών και τα προσάρτησαν στα δικά τους μέτρα. Αυτό μαρτυρά
                   ο Πλάτων όταν είπε πως οι Έλληνες ο,τιδήποτε δανειστούν από τους ξένους το κάνουν
                   καλύτερο, αλλά και ο Αυτοκράτορας Θεόδωρος Β’ Λάσκαρης, γιος του Αγίου Ιωάννου
                   Βατάτζη, παραδέχεται πολλούς αιώνες αργότερα, πως την Ελλάδα την ωφέλησε και η
                   γεωγραφική της θέση στην διαμόρφωση του πολιτισμού της. Αυτό φυσικά δεν μειώνει
                   σε καμία περίπτωση την αξία του ελληνικού Πολιτισμού, αλλά δείχνει την ευελιξία και
                   ευφυΐα των Ελλήνων.

                   Σχετικά με το θέμα των ομοιοτήτων είναι αναγκαίο να επισημάνουμε πως δεν είναι
                   όλες αληθείς, αλλά πολλές από αυτές  παρουσιάζονται τεχνηέντως με τέτοιο τρόπο
                   ώστε  να  φαίνονται  σαν  ομοιότητες,  επιχειρώντας  εκείνοι  που  τις  διαδίδουν  να
                   εξυπηρετήσουν  δικούς  τους  σκοπούς,  όπως  για  παράδειγμα  συμβαίνει  με  την
                   Ανάσταση  του  Κυρίου  και  τις  «αναστάσεις»  ειδωλολατρικών  θεοτήτων.  Σε  καμία
                   περίπτωση  δεν  μπορεί  να  γίνει  παραλληλισμός,  διότι  οι  αναστάσεις  των  αρχαίων
                   θεοτήτων  σχετίζονταν  με  την  καλλιέργεια  της  γης  και  τον  εποχικό  κύκλο,  ενώ
                   παράλληλα στον αρχαίο κόσμο φάνταζε παράλογη η σωματική ανάσταση, συν τοις
                   άλλοις επειδή το σώμα θεωρούταν κακό και φυλακή της ψυχής.     14, 15, 16  Αυτός ήταν ο
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11