Page 3 - koios-laografia
P. 3

νέων για να δημιουργήσουν οικογένεια, δεν γίνονταν όπως σήμερα, με το
                   φλερτ, τις εξόδους, τους παθιασμένους έρωτες, τις προγαμιαίες σχέσεις,
                   τον  πιθανό  γάμο  και  την  εύκολη  διάλυσή  του  «λόγω  ασυμφωνίας

                   χαρακτήρων».



                   Τότε, στις βόλτες στον κεντρικό δρόμο, στους χορούς, στα πανηγύρια και
                   σε διάφορες συγκεντρώσεις, εύρισκαν την ευκαιρία να προσέξουν ο ένας
                   τον άλλο. Φευγαλέες ματιές με νόημα, κοκκίνισμα προσώπου, αμηχανία
                   στην  συνάντηση,  μπέρδεμα  στα  λόγια,  συστολή  και  γενικά  αλλαγή  της

                   συμπεριφοράς,  έδειχναν  σημεία  ενδιαφέροντος.  Όμως  συναντήσεις  και
                   σχέσεις  δεν  ήταν  καθιερωμένες.  Όταν  αποτολμούσαν  μερικοί  να
                   παρασπονδήσουν,         δημιουργούσαν        δυσάρεστες      καταστάσεις       στις
                   οικογένειες. Έτσι ήταν τα ήθη, τότε. Αν το παλληκάρι πίστευε ότι υπάρχει
                   σχετικό  ενδιαφέρον,  το  συζητούσε  και  με  τους  γονείς  του  για  να

                   προχωρήσει  στην  επισημοποίηση  του  ενδιαφέροντος.  Οι  γονείς
                   συγκατατίθενται  συνήθως,  αλλά  υπήρχαν  περιπτώσεις  ενστάσεων  για
                   προσωπικούς λόγους και δημιουργούσαν προβλήματα στα παιδιά, μερικές
                   φορές σοβαρά. Εάν υπήρχε και γονική συγκατάθεση άρχιζε το προξενιό.
                   Ένα  πρόσωπο,  κοινής  αποδοχής  κατά  κανόνα  από  τις  δύο  οικογένειες,
                   αναλάμβανε τον ρόλο του προξενητή. Γνωστοποιούσε το ενδιαφέρον του

                   παλληκαριού  στην  οικογένεια  της  κόρης.  Αν  υπήρχε  συγκατάθεση  και
                   από  την  μεριά  της  κοπελιάς,  τότε  άρχιζαν  οι  συζητήσεις  περί
                   «υποχρεώσεων», τουτέστι περί προίκας. Εκφράζονταν οι απαιτήσεις των
                   μεν και των δε, που μεταφέρονταν από τον προξενητή. Όλη η διαδικασία
                   γινόταν τη νύχτα και μυστικά. Το πρόβλημα ήταν τα σκυλιά της γειτονιάς

                   και του σπιτιού, που πρόδιδαν τις κινήσεις. Παίρνονταν κατά το δυνατόν
                   οι  προφυλάξεις.  Μετά  από  αρκετά  σουρτα-φέρτα  του  προξενητή,  και
                   εφόσον  συμφωνούσαν  οι  γονείς  στον  τομέα  αυτό,  γιατί  αυτοί  θα
                   αναλάμβαναν  τις  υποχρεώσεις,  προχωρούσαν  στον  αρραβώνα,  ενώ
                   όριζαν και την πιθανή ημερομηνία του γάμου.




                   Στον  αρραβώνα  αλλάζουν  βέρες,  γίνονται  γλέντια  και  χαρές  και
                   ανταλλάσσονται δώρα. Από τα πιο συνηθισμένα δώρα του γαμπρού στη
                   νύφη  ήταν  οι  χρυσές  ντούμπλες.  Κάθε  ντούμπλα  αποτελούνταν  από
                   χρυσό  δύο  λιρών και τις έκαμναν λεπτότερες από  τις λίρες με διάμετρο
                   νομίζω τεσσάρων εκατοστών. Τις κρεμούσαν επίσης σε χρυσή και φαρδιά


                                                            2
   1   2   3   4   5   6   7   8