Page 8 - koutsos-triodio

8

την έχασε, την νοστάλγησε, αλλά δεν τολμούσε να τη διεκδικήσει, γιατί πίστευε
ότι δεν του άξιζε. Μετάνιωσε πικρά γι αυτά που έκανε, αλλά πίστευε ότι δεν

μπορούσε να διορθώσει τα πράγματα.
Ο πατέρας χαρακτηρίζεται άψογος ως πατέρας, γιατί δεν φέρνει

αντιρρήσεις στην απαίτηση του μικρότερου γιού του να του δώσει το μερτικό
της περιουσίας του. Δεν τον ρωτάει τι το θέλει, δεν τον ρωτάει πού πηγαίνει,

γιατί σεβάστηκε την ελευθερία της βούλησής του. Δεν τον ρωτάει αργότερα πού
ξόδεψε την περιουσία που πήρε, απλώς τον δέχεται και πάλι σαν γιο του και όχι

μόνο. Τον φανταζόμαστε να κάθεται με τις ώρες στο παράθυρο του πάνω
ορόφου, για να είναι ψηλά και να βλέπει μακριά, να τον περιμένει στην στροφή

του δρόμου και μόλις τον βλέπει δεν περιμένει να έρθει σ’ αυτόν αλλά αυτός
τρέχει στο γιο του με λαχτάρα, τον αγκαλιάζει, τον ντύνει και πάλι σαν

αρχοντόπουλο, του δίνει το δαχτυλίδι της υιοθεσίας στο χέρι, παπούτσια στα
πόδια και σφάζει το μόσχο τον σιτευτό. Όλα τα περίμενε ο άσωτος γιος, αλλά

τέτοια υποδοχή σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να την φανταστεί.
Ο φιλόστοργος Πατέρας δέχθηκε τον άσωτο «με ανοιχτή αγκαλιά επειδή

ήταν πατέρας και όχι δικαστής. Όταν χρειάζεται να σώσεις τον χαμένο, δεν
είναι καιρός δικαστηρίων, άλλα φιλανθρωπίας και συγγνώμης μόνον. Και αν

χρειαζόταν να τιμωρηθεί, τιμωρήθηκε αρκετά ζώντας στην ξένη χώρα. Γι’ αυτό
ο Πατέρας δεν είπε εκείνα που έπραξε ο άσωτος, αλλά εκείνα που έπαθε. Δεν

θυμήθηκε το ότι κατέφαγε την περιουσία Του, αλλά ότι περιέπεσε σε αμέτρητες
συμφορές» (Ιωάν. Χρυσόστομος).

Ο μεγάλος γιος είναι ο καλός γιος, ο εργατικός, ο υπάκουος, αυτός που
δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στον πατέρα του. Έχει την αίσθηση ότι είναι

σωστός, αφού κάνει σωστά πράγματα κι έτσι, όταν έμαθε ότι ήρθε ο άσωτος
αδελφός του αντί να χαρεί, λυπάται και παραπονιέται στον πατέρα του ότι δεν

είναι δίκαιος. Όμως συμπεριφορά του ήταν απάνθρωπη και αφιλάδελφη,
αφού πίστευε ότι ήταν καλός, ενώ ήταν δούλος της εγωπαθείας του και

βασανίζονταν από τον φθόνο για τον αδελφό, που τον συγχώρεσε ο πατέρας
του. Και νομίζει πως έχει δίκιο, αλλά ο πατέρας του έχει άλλη γνώμη, γιατί

αλλιώς σκέπτεται. Η πατρική αγάπη τα συγχωράει όλα και εκείνο που νοιάζει
τον πατέρα είναι ότι και ο άλλος ο γιος του, ο μικρότερος, που έλειπε τόσα

χρόνια, ξαναγύρισε πίσω και είναι τώρα κοντά του. Η αδελφική αγάπη δεν
μπορεί να φτάσει την πατρική, γιατί αυτή δεν στηρίζεται στην πραγματική αγάπη