Page 10 - lemontzis-omilies
P. 10

Η πολύτιμος γαλήνη και ηρεμία βασιλεύει στην ψυχή μας όταν
                   ακολουθούμε το λόγο του           Ιησού    Χριστού που μας προτρέπει   να
                   εμπιστεύομεθα        όλα τα ζητήματα της ζωής μας στη Θεία Πρόνοια.
                   Μας διδάσκει ο άγιος        Πορφύριος ο καυσοκαλυβίτης: “Ξέρετε, αὐτὸ

                   ποὺ λέγει ἡ Γραφή ‘καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλής ὑμῶν ἠριθμημέναι εἰσί’,
                   είναι πραγματικότητα. Έτσι είναι. Τίποτε στὴ ζωή μας δεν είναι τυχαίο.
                   Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής
                   μας. Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Μας αγαπά
                   πολύ, μας έχει στο νου του κάθε στιγμή και μας προστατεύει”.


                          Η  εμπιστοσύνη       στην  Θεία  Πρόνοια  γεμίζει  την  ψυχή  με  το
                   αντίδοτο της λύπης-κατάθλιψης πού είναι η                πνευματική χαρά και
                   γεννά  την       ελπίδα  η  οποία  τρέφεται  από  την  πίστη  μας,  την
                   εμπιστοσύνη μας στο Θεό: “τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν”(Ρωμ. 8, 24-25),
                   όπως αναφέρει ο απ. Παύλος. Η ελπίδα είναι η δύναμη που έχει ο

                   άνθρωπος  για  να  αντιμετωπίσει  τις  δυσκολίες  της  ζωής,  σημαίνει
                   βεβαιότητα για άμεση επέμβαση  του Θεού.  Χωρίς αυτήν την ελπίδα
                   η ζωή μας θα ήταν γεμάτη απογοήτευση και δυστυχία.

                          “Όποιος  παρακολουθεί  τις  ευεργεσίες  του  Θεού,  μαθαίνει  να
                   εξαρτά τον εαυτό του από την Θεία Πρόνοια”, μας διδάσκει                  ο άγιος

                   Παΐσιος ο αγιορείτης, και θα αναφέρουμε ένα θαυμαστό περιστατικό
                   από  τη  ζωή  του  που  καταδεικνύει  την  πρόνοια           της  Παναγίας  για
                   όλους  μας.  Όταν  ήταν  στην  Μονή  Φιλοθέου,               αμέσως  μετά  την
                   αγρυπνία  της  Κοιμήσεως  της  Θεοτόκου,  τον  απέστειλε  ένας
                   προϊστάμενος  για  ένα  διακόνημα  έξω  από  το  μοναστήρι.  Έχοντας
                   διέλθει  πολυήμερη  αυστηρότατη  νηστεία,  ουσιαστικά  ασιτία,  και

                   χωρίς να έχει φάει κάτι μετά την            αγρυπνία,     άρχισε να ζαλίζεται
                   κατά  την  οδοιπορία  καταβεβλημένος  από  την  αυστηρή  άσκηση.
                   Ευρισκόμενος  σε  απόγνωση  σταμάτησε  να  ξαποστάσει  κάπου  και
                   εμπιστεύθηκε  την  πρόνοια  της  Παναγίας  για  να  του             οικονομήσει

                   λίγη τροφή. Τότε βλέπει μπροστά του έναν Μοναχό που κρατούσε
                   ένα  στρογγυλό  ψωμί,  δύο  σύκα  και  ένα  μεγάλο  τσαμπί  σταφύλι.
                   “Πάρε αυτά”, του είπε, “εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου”, και χάθηκε.
                   Τότε    τον  έπιασαν  τα  κλάματα         και  ούτε  ήθελε  να  φάει  πια  και
                   ανεγνώρισε  την  πρόνοια  της  Παναγίας  λέγοντας:  “Τι  Μάνα  είναι
                   Αυτή! Να φροντίζει και για τις μικρότερες λεπτομέρειες! Ξέρεις τι θα

                   πει αυτό!“.






                                                                                                     9
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15