Page 7 - panagopoulos-agiooros

θελήσουν να επιστρέψουν περί το 1313, στην νομοκανονική και διοικητική εξάρτησή τους στο
Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Από το 1307-1309μ.Χ., η Καταλανική Εταιρεία στράφηκε εναντίον του Άθωνα
καταστρέφοντας σε μεγάλο βαθμό πολλές Μονές, λεηλατώντας τους πνευματικούς θησαυρούς
ου
τους και τρομοκρατώντας τους αγιορείτες μοναχούς. Στην αρχή του 14 αιώνα ήταν περίπου
ου
300 Μονές, κι έμειναν μόνο 35. Όταν στα μέσα του 14 αιώνα η Ελληνική Μακεδονία θα
πέσει διοικητικά στα χέρια του Σέρβου ηγεμόνα Στεφάνου Δουσάν, αυτός θα επισκεφθεί τον
Άθωνα και θα δώσει σε αρκετά μοναστήρια οικονομική βοήθεια.

ου
Οι ησυχαστικές έριδες του 14 αιώνα με Άγιο Γρηγόριο Παλαμά - Αρχιεπίσκοπο
Θεσσαλονίκης και τον Ρωμαιοκαθολικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό, θα φέρουν αναταραχές. Με
τις ησυχαστικές έριδες, οι μοναχοί του Αγίου Όρους θα αποδεχθούν τον Ησυχασμό. Ο
Γρηγόριος Σιναΐτης, ιδρυτής του ησυχαστικού κινήματος, λέγει, οι μοναχοί μπορούν να δουν
το «άκτιστο φως» του Θεού, το φως που έλαμψε στη Μεταμόρφωση του Ιησού στο όρος
Θαβώρ, εάν θα προσπαθήσουν να γίνουν ενάρετοι και αφιερωμένοι στη προσευχή. Οι
ησυχαστές επαναλάμβαναν την επίκληση: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με τον
αμαρτωλόν».

Ο Ησυχασμός.

Το Ησυχαστικό κίνημα διαίρεσε τη βυζαντινή κοινωνία και το Βυζάντιο. Κάποιοι τον
δέχθηκαν, ενώ άλλοι τον απέρριψαν με βία, λόγω των υπερβολών από κάποιους φανατικούς
μοναχούς. Ο Ησυχασμός υποστηρίχθηκε από αριστοκράτες και επικράτησε σε τρεις Ιερές
Συνόδους του 1341, του 1347 και του 1351. Έγιναν προσπάθειες από τον Ρωμαιοκαθολικό
Βαρλαάμ τον Καλαβρό και τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Γ’, για να καταπολεμήσουν το κίνημα
των Ησυχαστών, να περιορίσουν τη διάδοσή του. Με τις αποφάσεις των Ιερών Συνόδων που
έγιναν γι’ αυτό το θέμα, κατέπαυσαν οι ταραχές και φιλονικίες.

Αργότερα, όταν ήταν αυτοκράτορες από την οικογένεια των Παλαιολόγων, στην
Κωνσταντινούπολη, και οι Ορθόδοξοι Σλάβοι πρίγκιπες και οι ηγεμόνες από την ορθόδοξη
βαλκανική χερσόνησο του Αίμου, θα συνεχίσουν να βοηθούν και να πλουτίζουν τις Μονές του
Άθωνα. Την περίοδο αυτή έγιναν προσπάθειες από μοναχούς απ’ τις Καρυές, για να
εξασφαλίσουν την υπεροχή τους έναντι των άλλων μοναστηριών, και για να πετύχουν τον
αποκλεισμό του επισκόπου της Ιερισσού από τον Άθωνα. Οργάνωσαν την κατάσταση για να
αντιμετωπίσουν και τις επιθέσεις από τους Πειρατές όλων των ειδών, να ιδρύσουν και νέες
Μονές, όπως της Σιμωνόπετρας, του Κωνσταμονίτου, του Αγίου Παύλου και του Διονυσίου.

Ορθοδοξία και Τουρκική Σκλαβιά.

Όταν έπεσε η Θεσσαλονίκη στα χέρια των Τούρκων το έτος 1430, οι αγιορείτες μοναχοί
υποτάχθηκαν στη διοίκηση υπό τον σουλτάνο Μουράτ Β’, ο οποίος τους αναγνώρισε τα
προηγούμενα αυτοκρατορικά προνόμια. Τους αναγνώριζε το επί Μεχμέτ Α’ παλαιότερο
διοικητικό και νομικό καθεστώς της νομής (tasarruf) των βακουφίων (vakf) και των μουλκιών
(mulk) τους. Απαγόρευε σε μουσουλμάνους και σε Χριστιανούς να μπαίνουν στη χερσόνησο
του Αγίου Όρους και σε βακούφια των Μονών έξω από τον Άθωνα. Διέτασσε και χορηγούσε
την ελεύθερη διακίνηση των προϊόντων τους, από τα μετόχια των Μονών με πλοία προς το
Άγιον Όρος.

Αναγνώρισε τα ισχύοντα από παλαιότερα για τα κτήματα και τις περιουσίες των Μονών, σε
χωριά, για αμπέλια, για κήπους, για πρόβατα, που ήταν στην ύπαιθρο της Θεσσαλονίκης, των