Page 12 - arvanitis-agios-iosif

Αρσένιο το πρόγραμμα της πρώτης υπακοής τους στον πόθο της σιωπής και της ευχής,

44
την οποία συνέχισαν αργότερα στο σπήλαιο ως κανόνα .
Καθημερινά ο άγιος Ιωσήφ αγρυπνούσε διά νοεράς προσευχής επτά - οκτώ ωρών,

όρθιος για να καταπολεμά τον ύπνο, συγκεντρώνοντας και βυθίζοντας το νου στην
45
καρδιά και δεν αργούσε να δει την ακτίνα του νοητού ήλιου μετά από την αγρυπνία
46
και τις συνεχείς μετάνοιες, που τις έκανε αλληλοδιαδόχως . Την εργασία της νοεράς
47
προσευχής την έκανε στην αρχή προφορικά και αυτοδίδακτα . Η χάρη, τελικά, να τη
λέει νοερώς του δόθηκε από την ίδια την Παναγία, την οποία και παρακαλούσε

συνεχώς να τον βοηθήσει στην αναζήτησή του και από τότε ένιωσε την καρδιά του να
λούζεται από το άγιο φως και να βρίσκεται στον ουρανό. Παράλληλα, άρχισε μεγάλους

αγώνες για να βγει νικητής από τους πειρασμούς που δυνάμωναν όσο ενισχυόταν η

προσευχή και τα ασκητικά του παλαίσματα.
Σε κάθε νέο μέλος της συνοδείας που τον ακολουθούσε, η πρώτη διδασκαλία του

48
γέροντα ήταν η ευχή: «Παιδί μου, τήν εὐχή. Θέλω νά σέ ἀκούω νά λές τήν εὐχή ». Σε
49
όλη του τη ζωή δίδασκε την ευχή σε μοναχούς και λαϊκούς . Πίστευε ότι η νοερά
προσευχή δεν είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μόνο των μοναχών αλλά και κάθε

ανθρώπου που ευαγγελίζεται το ευαγγέλιο της θεώσεως∙ θεωρούσε πω υπάρχει η
50
δυνατότητα να ανεβεί ο άνθρωπος σε «ὄρος ὑψηλόν » της θεοπτίας και να γίνει
κοινωνός «θείας φύσεως» με τις μυστικές ενέργειες του Αγίου Πνεύματος.
Σε ερώτημα ενός λαϊκού για τον τρόπο της νοεράς προσευχής, ο άγιος απάντησε:

«Λοιπόν ἡ πρᾶξις τῆς νοερᾶς προσευχῆς εἶναι νά βιάσης τόν ἑαυτόν σου νά λέγης

συνεχῶς τήν εὐχήν μέ τό στόμα ἀδιαλείπτως. Εἰς τήν ἀρχήν γρήγορα νά μήν προφθάνη ὁ
νοῦς νά σχηματίζη λογισμόν μετεωρισμοῦ. Νά προσέχης μόνο στά λόγια: “Κύριε Ἰησοῦ

Χριστέ, ἐλέησόν με”. Ὅταν αὐτό πολυχρονίση, τό συνηθίζει ὁ Νοῦς καί τό λέγει. Εἰς τήν
ἀρχήν λέγει μερικές φορές τήν Εὐχήν καί παίρνει μία ἀναπνοήν. Κατόπιν, ὅταν συνηθίση

44 Ν. Σκρέττας, Η Νοερά Προσευχή ..... ο.π, σ. 258
45 Εφραίμ Φιλοθεΐτης, Ὁ Όσιος Γέροντάς μου, ὅ.π., σ. 67
46 Ισαάκ Σύρος, Ἀσκητικά, Λόγος Η΄ Περί Λεπτῆς Τάξεως καί Διακρίσεως, σ. 51.
47 Γέρων Ιωσήφ Ἔκφρασις, Ἐπιστολή ΛΖ΄, σ. 219.
48 Εφραίμ Φιλοθεΐτης, «Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής Ἅγιον Ὄρος-Φιλοκαλική Ἐμπειρία», Πρακτικά
Διορθοδόξων Ἐπιστημονικῶν Συνεδρίων Ἀθηνῶν καί Λεμεσού: "Χαιρετισμός", Ἅγιον Ὄρος 2007, σ. 42
49 Εφραίμ Βατοπεδινός, «Προσφώνηση», Πρακτικά, ὅ.π. σ. 19, «Ἡ διδασκαλία τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ
Ἡσυχαστοῦ δέν ἀπευθύνεται ὅμως μόνο στούς μοναχούς. Ζητοῦσε ποιότητα πνευματικῆς ζωῆς καί στούς
λαϊκούς τούς ἀγωνιζομένους πιστούς στόν κόσμο. Γι’ αὐτό σύστηνε τήν ἄσκηση τῆς νοερᾶς προσευχῆς σέ
μοναχούς καί σέ λαϊκούς. Πίστευε ὅτι καί οἱ λαϊκοί μποροῦν νά γευτοῦν τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, νά φθάσουν σέ κατάσταση προσευχῆς. Ἔλεγε ὅτι ἡ πνευματική ζωή εἶναι ἴδια καί στούς
μοναχούς καί στούς λαϊκούς, ἀφοῦ τό εὐαγγέλιο εἶναι ἴδιο καί οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι ἴδιες».
50 Ἠσ. μ΄ 9: «Ἐπ΄ὄρος ὑψηλόν ἀνάβηθι, ὁ εὐαγγελιζόμενος Σιών, ὕψωσον ἐν ἰσχύι τήν φωνήν σου, ὁ
εὐαγγελιζόμενος Ἱερουσαλήμ».

11