Page 29 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio

μεταβλητότητας ενός Κανόνα σημαίνει προσαρμογή του κόσμου σε μια

σύγχρονη έκφραση του Κανόνα και σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνεται
εκοσμικευμένη αλλοίωση του πνεύματος και του περιεχομένου που δηλώνεται

στον Κανόνα.
Όλοι οι Κανόνες της Εκκλησίας είναι θεμελιώδεις, διότι είναι έργο του

Αγίου Πνεύματος. Κάθε διάκριση Κανόνων είτε σε δογματικούς, είτε σε
ιστορικούς, είτε σε διοικητικούς, είτε σε οργανωτικούς, είτε σε θεολογικούς, είτε

σε πρακτικούς, είτε σε θεμελιώδεις, είτε σε μη θεμελιώδεις, είναι άκαρπη και

επικίνδυνη. Κάθε κανόνας στον τόπο και στον χρόνο που δημιουργήθηκε,
αποτελεί έκφραση της συνοδικότητας, δηλαδή της επενέργειας του Αγίου

Πνεύματος. Η μεταβολή του Κανόνα λοιπόν είναι εφικτή υπό δύο βασικές
προϋποθέσεις: α) ότι ο Κανόνας αντιμετωπίζεται ως υπάρχων θεμελιωδώς στο

περιεχόμενο και στην ουσία του και β) ότι δύναται να μεταβληθεί το εξωτερικό
σχήμα και το γράμμα του, υπό την διαβεβαίωση του Ευαγγελίου ότι η αλήθεια

23
της Εκκλησίας εν Αγίω Πνεύματι λειτουργεί αυξητικά . Επιπρόσθετα πρέπει να
υπάρχει αντίληψη ότι, οι Κανόνες αποτελούν προϊόν συνοδικότητας των
Επισκόπων της Εκκλησίας, οι οποίοι βρίσκονται άρρηκτη και αδιάσπαστη

σχέση διαδοχής προς τους Αποστόλους, που έλαβαν την χάρη της ιεροσύνης
24
διά του Χριστού, εκ του Πατρός, εν Αγίω Πνεύματι .
Σε αυτό το περιβάλλον οι Κανόνες λειτουργούν και λειτουργούνται σε

άμεση σχέση Δικαίου. Εάν και εφ’ όσον υπάρχει απόκλιση από αυτήν την
άμεση σχέση, λόγω των χρονικών και τοπικών αποκλίσεων από την εποχή που

γεννήθηκε ο Κανόνας, τότε παράγεται η δυνατότητα της χρήσης του Κανόνα σε
αναλογικό περιβάλλον Δικαίου. Αν πάλι, ούτε και αυτό επαρκεί, τότε η Εκκλησία

23 Ιω. 15, 26: «Ὅταν ἔλθῃ ὁ Παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ Πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς
ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ». Πρβλ. και σημείωση
22 που έπεται.
24 Ιω. 16, 12-16: «῎Ετι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. ὅταν δὲ ἔλθῃ
ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ'
ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν. ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει, ὅτι
ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμά ἐστι· διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ
τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν. μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ
με, ὅτι ἐγὼ ὑπάγω πρὸς τὸν πατέρα.».

29