Page 27 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio

και αποσαφηνίζεται διά των Συνόδων εκ της πηγής των κειμένων της Αγίας

Γραφής όπου εντοπίζεται σπερματικά. Πραγματικά, οι Κανόνες εκφράζουν το
θείο δίκαιο με τη διαφορά όμως ότι αυτό εκφράζεται στο πνεύμα και την ουσία

του Κανόνα, το οποίο αποτυπώνει το δόγμα της Εκκλησίας. Το εξωτερικό
σχήμα έκφρασης και γραφής του Κανόνα, δεν περιορίζει μήτε το θείο δίκαιο

μήτε το δόγμα, σε μία άτεγκτη βάση λειτουργίας. Το δίκαιο που εκφράζεται στην
Εκκλησία με τον Κανόνα, έχει την ίδια συστατική παρουσία όπως και η

Εκκλησία. Είναι θεανθρώπινο.

Το θείο στοιχείο, ως έκφραση του δόγματος σαφώς και δεν επιδέχεται
αλλοίωσης ή τροποποίησης. Το ανθρώπινο στοιχείο ως έκφραση του σχήματος

και του περιβλήματος του Κανόνα, δύναται να διαφοροποιηθεί και να
τροποποιηθεί. Στην πραγματικότητα δηλαδή ό,τι συνδέεται με την ουσία της

Εκκλησίας παραμένει αμετάβλητο, ό, τι όμως, αφορά στην διοργάνωσή της,
ώστε να πετύχει ο σκοπός της λειτουργίας της Εκκλησίας, δύναται να

μεταβληθεί. Μια προσεκτική μελέτη στο πλήθος των ιερών Κανόνων οδηγεί

αβίαστα στο συμπέρασμα ότι, οι Κανόνες δογματικού περιεχομένου είναι
εξαιρετικά λιγότεροι από τους καθαρά πειθαρχικούς και διοικητικούς Κανόνες

της Εκκλησίας. Τούτο οδήγησε πολλούς επιστήμονες να αντιπροτείνουν την
διάκριση των Κανόνων σε «θεμελιώδεις και μη θεμελιώδεις», κατά αντιδιαστολή

της διάκριση των Κανόνων «δογματικοί και διοικητικοί». Η λογική της διάκρισης

σε θεμελιώδεις και μη Κανόνες, κατά τη θέση των υποστηρικτών αυτής της
προσέγγισης, μαρτυρείται στην μακραίωνη εκκλησιαστική πρακτική.

Η δυνατότητα μεταβολής των Κανόνων σε περιβάλλον προσοχής και
απόλυτης ανάγκης καθίσταται δυνατή, εάν το υπαγορεύει το όφελος της

Εκκλησίας. Σαφώς πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η μεταβολή κάποιου Κανόνα,

δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για αντικατάσταση, αλλά δυναμική για τον
συγχρονισμό του πνεύματος του Κανόνα, αν και εφ’ όσον απαιτείται από την

εκκλησιαστική ζωή. Ο συγχρονισμός ενός Κανόνα, δεν σημαίνει σε καμία
περίπτωση εκκοσμίκευση του πνεύματος του Κανόνα, διότι τούτο θα σήμαινε

μοντερνισμό στην διδασκαλία και την οργάνωση της Εκκλησίας, που θα
οδηγούσε στη διασάλευση των δογμάτων της πίστεως και της αλήθειας του

27