Page 25 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio
P. 25

απαίτηση  του  λόγου  και  σε  καμία  περίπτωση  δεν  αποδεικνύει  αστάθεια  της

                   νομοθετούσας Εκκλησίας.
                          Ο Πάπας Λέων ο Μέγας προβαίνει σε μία ουσιαστική τοποθέτηση, η

                   οποία αποδεικνύεται συνετή στο περιβάλλον αντίληψης του περιεχομένου και
                   της  λειτουργίας  του  Εκκλησιαστικοκανονικού  Δικαίου.  Λαμβάνει  τη  θέση  ότι,

                   υπάρχουν αμετάβλητοι και μεταβλητοί εκκλησιαστικοί Νόμοι. Στην θέση αυτή
                   το  περιβάλλον  αναθεώρησης  των  μεταβλητών  εκκλησιαστικών  Νόμων

                   τεκμηριώνεται μόνο στη βάση παρουσίας σοβαρών αιτιάσεων που συνηγορούν

                   στην όποια αλλαγή.
                          Ανεξάρτητα από τη βούληση της Εκκλησίας εντοπίζονται παράγοντες

                   μείζονος σημασίας, οι οποίοι πρέπει να εκλαμβάνονται υπ’ όψιν στην έρευνα.
                   Οι χρονικές-καιρικές συνθήκες, ως επίσης και οι τοπικές, υπόκεινται σε αλλαγές

                   και  μεταβολές,  οι  οποίες  δεν  απαιτούν  την  συναίνεση  κανενός.  Η  Εκκλησία
                   ενδεχομένως να έχει στην κατοχή της κάποιο θέσπισμα ή κάποια διάταξη ή

                   κάποιον κανόνα, ο οποίος σε συγκεκριμένο τόπο και σε συγκεκριμένο χρόνο

                   να είχε απόλυτη εφαρμοσιμότητα με άριστα αποτελέσματα για την Εκκλησία και
                   για το σκοπό που εξυπηρέτησε η νομοθέτησή του. Ωστόσο, όταν μεταβλήθηκαν

                   οι  τοπικές  και  χρονικές  συνθήκες,  ο  Κανόνας  αυτός  ενδέχεται  να  μην

                   επιτυγχάνει στο σκοπό του, αλλά και να λειτουργεί ως πρόξενος ζημίας για την
                   Εκκλησία  και  το  σκοπό  της.  Πρακτικά  αυτό  σημαίνει  ότι,  κάτι  το  οποίο

                   αποδεικνύεται καλό σε κάποια συγκεκριμένη εποχή, δεν είναι απαραίτητο να
                   αποδεικνύεται επίσης καλό σε κάποια άλλη. Τούτο σημαίνει ότι η Εκκλησία, έχει

                   τη δυνατότητα ποικιλομορφίας πράξεων για την εξυπηρέτηση του σκοπού της
                   σωτηρίας που πρεσβεύει. Στην πραγματικότητα λοιπόν, η μεταβολή των ιερών

                   Κανόνων  και  η  επιδεκτικότητα  τροποποίησης  των  θεσμοθετημένων  της

                   Εκκλησίας  είναι  εφικτή  αν  και  εφόσον  δεν  υπάρχει  απόκλιση  από  τον
                   σωτηριώδη σκοπό της Εκκλησίας.

                          Είναι  εμφανές  ότι,  οι  υποστηρικτές  της  άποψης  περί  της  αδυναμίας
                   μεταβολής  των  Κανόνων,  στερούνται  του  ουσιαστικού  περιεχομένου  της

                   διάκρισης στο πνεύμα του Κανόνος και στη μορφή-γράμμα που αποδίδεται.
                   Έτσι,  θεωρούν  ανεπίτρεπτη  τη  νομοθετική  εξουσία  της  Εκκλησίας,  αν  και


                                                                                                    25
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30