Page 14 - koutsos-103psalmos

14

αυτήν την αναγνώριση του ανθρώπου. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο όχι για να δείξει

την δύναμή Του αλλά γιατί ήθελε και τα δημιουργήματά Του να ευφραίνονται και αυτά
μαζί του. Η ευφροσύνη κατά τον Γρηγόριο Νύσσης είναι οπαδός της αρετής και της

αγαθότητας, και επειδή ο Θεός τα διαθέτει και τα δύο, γι αυτό ευφραίνεται με τα
δημιουργήματά Του αλλά θέλει και τα δημιουργήματά Του να ευφραίνονται και αυτά

μαζί Του. Κατά τον Χρυσόστομο ο Δαυϊδ παρουσιάζει τον Θεό να χαίρεται, γιατί ο
Θεός δεν θέλει την απώλεια των όντων αλλά την ζωή, γι αυτήν εξάλλου δημιούργησε

και τον κόσμο. Και την θεογνωσία την χάρισε στους ανθρώπους, για να μπορούν να
σώζονται οι άνθρωποι και να χαίρεται ο Θεός.

Επομένως ύστερα από αυτήν την μεγαλειώδη περιγραφή της φύσης και των
θαυμαστών δημιουργημάτων του, τα οποία βλέπει και χαίρεται, αξίζει αιώνια δόξα

στον Θεό Δημιουργό. Τα βουνά, όταν τα πλησιάσει ο Θεός, αρχίζουν και καπνίζουν
όπως καπνίζουν τα χόρτα, όταν τα πλησιάζει η φωτιά. Αυτό το είδαμε στο όρος Σινά ,

όταν το ανέβηκε ο Μωϋσής: «και το όρος το Σινά εκαπνίζετο όλον δια το καταβαίνον
επ’ αυτόν τον Θεόν εν πυρί». Φτάνει να ρίξει μια ματιά στη γη και αυτή να αρχίζει να

τρέμει, φτάνει να αγγίξει τα όρη και αυτά να αρχίζουν να βγάζουν λάβα και καπνό.
Είναι αυτός που τα δημιούργησε αυτά και συνεπώς μπορεί να τα ελέγχει και να τα

εξουσιάζει.
33. «ᾄσω τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου,\ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω·

ἡδυνθείη αὐτῷ ἡ διαλογή μου, ἐγὼ δὲ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ Κυρίῳ.»
Θα υμνολογώ τον Κύριό μου σε όλη μου τη ζωή, θα ψάλλω τον Θεό μου όσο ζω.

Μακάρι να Του αρέσουν οι σκέψεις μου, εγώ όμως θα ευφρανθώ με αυτό που κάνω
για τον Κύριο.

Το «ᾄσω τῷ Κυρίῳ ἐν τῇ ζωῇ μου» και το «ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω»
είναι το ίδιο με άλλα λόγια, όμως αυτή η επανάληψη τονίσει την αγαθή πρόθεση που

έχει να υμνολογεί σε όλη του την ζωή τον Θεό, γιατί στον Άδη δεν μπορεί να διηγείται
τα θαυμάσια του Θεού: « μὴ διηγήσεταί τις ἐν τάφῳ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν

σου ἐν τῇ ἀπωλείᾳ; μὴ γνωσθήσεται ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου
ἐν γῇ ἐπιλελησμένῃ; (ψαλμός 87, 11-13) Η διαλογή του πάλι, δηλαδή η σκέψη του για

την ζωή, δεν είναι πάντα γλυκιά και ευχάριστη, αλλά πικρή, γι αυτό και με αυτό που
κάνει πιστεύει ότι ο λογισμός του θα ευχαριστηθεί, θα γλυκαθεί και ο ίδιος θα χαρεί.

Παράλληλα προβληματίζεται για το αν αυτός ο ύμνος θα ευχαριστούσε τον Κύριό
του, αν και ο ίδιος δεν θα πάψει να χαίρεται με τον ύμνο που απευθύνει προς τον Κύριο.