Page 10 - lemontzis-idioteleia

και το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως. Όπως επισημαίνει ο Νικόλαος

Κόϊος, ο άνθρωπος συνειδητοποιώντας μετά την πτώση ότι είναι φθαρτός

και ότι κάποια στιγμή θα πεθάνει υποτάσσεται στο φόβο του θανάτου.

Αυτός με τη σειρά του δημιουργεί την ιδιοτέλεια. Έτσι υπάρχει ένας

φαύλος κύκλος: φόβος θανάτου-ιδιοτέλεια. Επειδή γνωρίζει δηλαδή ότι

κάποτε θα πεθάνει, προσπαθεί να απολαύσει όσα περισσότερα μπορεί

(Βλ.Επ' ελευθερία εκλήθητε. Αυτονομία και ετερονομία στην Ηθική, Αθήνα

2004,σελ 100). Ταυτόχρονα σε αυτή την πορεία και μη έχοντας ορθή πίστη
στο Θεό, εκπίπτει στην ειδωλολατρεία, είναι δυνατόν δηλαδή να

δημιουργεί και Θεούς καθ΄ όμοίωσιν αυτού (Ρωμ.1,23), θεοποιεί υλικά
αγαθά αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του. Αγαπά τους αγαπώντες αυτόν και

μισεί τους μισούντας αυτόν. Ο άνθρωπος ζει μέσα στην φιλαυτία, τη

λατρεία του εγώ, την εμπαθή προσκόλληση στα υλικά αγαθά, στην

υπερηφάνεια, στην ανθρωπαρέσκεια, στην θρησκευτική και ηθική

αυτοδικαίωση. Ο άνθρωπος καθίσταται ατομιστής. Σύμφωνα με τον

Γέροντα Σωφρόνιο, εάν ο άνθρωπος είναι στραμμένος αποκλειστικά

προς το εγώ του, αργά ή γρήγορα θα προσκρούσει σε αυτό το

καταθλιπτικό κενό, στο μηδέν, από το οποίο μας κάλεσε ο Δημιουργός

στην ύπαρξη. Όταν δε προσπαθήσει να αναζητήσει κάποιο

αντιστάθμισμα έναντι του μηδενός που ανακαλύπτει μέσα του αναζητεί

την ευχαρίστηση στα πλούτη, τη δόξα και τις σωματικές απολαύσεις. Με

αυτόν τον τρόπο, όπως λέγει ο Απ. Παύλος, η αμαρτία βασιλεύει «εν τω

θανατω» (Ρωμ.6,12) διότι «το κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτια»

(Α΄Κορ.15,56).

9