Page 8 - lemontzis-idioteleia

αυτονομίας. Η ηθική αυτή αρχίζει με την ετερονομία και καταλήγει στην

αυτονομία. Έχοντας ὁ άνθρωπος «δεδανεισμένον» το εἶναι του, δεν

μπορεί να μην έχει «δεδανεισμένην» και την αυτονομία του. Και επειδή η

αυτονομία, όπως και το εἶναι του ανθρώπου, προσφέρεται ως δωρεά, τον

καθιστά όντως αυτόνομο· τον ελευθερώνει από την αυτονομία της

φιλαυτίας και τον εισάγει στην αυτονομία της υιοθεσίας του από τον Θεό

ή της θεώσεως. Όσο περισσότερο προσεγγίζει ο άνθρωπος τον Χριστό,

τόσο περισσότερο κατανοεί τον βαθύτερο εαυτό του και ζει την αληθινή
αυτονομία. Αυτή κορυφώνεται με την ελευθερία από τον φόβο του

θανάτου. Γιατί κανεὶς δὲν είναι πιό ελεύθερος και κανεὶς δὲν μπορεί να
είναι πιο αυτόνομος από αυτόν που νικά τον φόβο του θανάτου»

(Βλ.Γ. Μαντζαρίδη, Αὐτονομία καὶ ἑτερονομία στὴν ἠθική, περ.

Σύναξη, Ὀκτώβριος-Δεκέμβριος 2014, τ.132).

Σύμφωνα με τη βιβλική και πατερική παράδοσή μας ο άνθρωπος

δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού με σκοπό να τελειοποιηθεί και να

ομοιάσει το Θεό. Εφόσον ο Θεός είναι αγάπη (Α΄Ιω.4,7) ο άνθρωπος

δημιουργήθηκε από το Θεό για να γίνει τέλειος όπως ο Θεός, δηλαδή να

αγαπά το Θεό και τον πλησίον του ανιδιοτελώς όπως αγαπά ο Θεός τον

κόσμο (Α΄Ιω.4,7-11). Ο προορισμός του ανθρώπου είναι η ανιδιοτελής

αγάπη μέσω της αυταπάρνησης (Ιω.15,12-13), μιας αγάπης ελεύθερης από

κάθε ιδιοτέλεια και από κάθε ανάγκη. Αυτό είναι δυνατόν να κατορθωθεί

μόνο δια της πνευματικής ασκήσεως της βουλήσεως, διότι η ηθική

τελείωση πραγματοποιείται εν πλήρη ελευθερία καθώς ο άνθρωπος

δημιουργήθηκε για να κατακτήσει την τελείωση χωρίς να εξαναγκάζεται

από κανέναν. Άλλωστε ο Θεός καθοδηγεί τους ανθρώπους όχι

7