Page 6 - lemontzis-idioteleia

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που παρουσιάζει ο άγιος Ιωάννης

της Κλίμακος τον τρόπο που λειτουργεί η ηθική, είτε ετερόνομα είτε

αυτόνομα. Αναφέρει χαρακτηριστικά στο λόγο του περί αοργησίας: «Είδα

τρεις μοναχούς που εξυβρίστηκαν συγχρόνως. Ο πρώτος από αυτούς

δαγκώθηκε και ταράχθηκε αλλά δεν μίλησε. Ο δεύτερος χάρηκε για τον

εαυτό του, αλλά λυπήθηκε για τον υβριστή. Και ο τρίτος αφού

αναλογίσθηκε την ψυχική βλάβη του υβριστού έχυσε θερμά δάκρυα. Έτσι

έχεις μπροστά σου τον εργάτη του φόβου, τον μισθωτό και τον εργάτη της
αγάπης». Ο άγιος Ιωάννης περιγράφει παραπάνω τον τρόπο με τον οποίο

απέκρουσαν οι τρεις μοναχοί τον πειρασμό στο να ανταποδώσουν την
ύβρη που υπέστησαν. Στην πρώτη περίπτωση ο μοναχός απέκρουσε τον

πειρασμό φοβούμενος ότι θα αμαρτήσει εάν ανταποδώσει την ύβρη, ο

δεύτερος χάρηκε για τον μισθό που έλαβε από το Θεό για το γεγονός ότι

δεν υπέκυψε στην αμαρτία της ανταπόδοσης της ύβρεως, ενώ ο τρίτος

μοναχός κινούμενος από υπέρτατη αγάπη προς το συνάνθρωπό του που

έπεσε στην αμαρτία της ύβρεως λυπήθηκε σφόδρα. Και οι τρείς

παραπάνω μοναχοί έπραξαν ορθά, δηλαδή δεν ανταπέδωσαν την ύβρη,

κινούμενοι όμως από διαφορετικά κίνητρα.

Η έννοια της αυτονομίας που προβάλλει η χριστιανική ηθική δεν

ταυτίζεται με την κοσμική ηθική που θέλει να επιβάλλει ότι νόμος πρέπει

να είναι αποκλειστικά η θέληση, η οποιαδήποτε θέληση του ανθρώπου. Ο

δυτικός κόσμος πίστεψε και πιστεύει στην αυτόνομη ηθική, που δεν

προέρχεται από το Θεό αλλά αντλείται μέσα από το ίδιο το άτομο. Αυτή η

ηθική έχει καθαρά εγωκεντρικό χαρακτήρα καθώς αναγνωρίζει ως

υπέρτατη αξία την αγάπη του ατόμου προς τον εαυτό του και ως μέτρο

5