Page 7 - lemontzis-idioteleia

όλων των πραγμάτων τον άνθρωπο. Η ηθική αυτή δεν συγκροτείται από

κάποιες γενικά αποδεκτές αρχές και η κρίση του ανθρώπου δεν υπακούει

σε κάποιους αντικειμενικούς κανόνες, αλλά είναι αυθαίρετος. Η

αυτόνομη ηθική και η υποκειμενική κρίση καλλιεργούν το έδαφος για την

επικράτηση ενός άκρατου εγωκεντρισμού και μίας απόλυτης σύγχυσης.

Αυτήν την επικράτηση της αυτόνομης ηθικής την βιώνουμε καθημερινά

με τον πιο τραγικό τρόπο σε μεγάλα ζητήματα ηθικής τάξεως που

απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο όπως είναι τα ζητήματα της
βιοηθικής, των αμβλώσεων, της ευθανασίας, (Βλ. Νικολάου Κόϊου, Επ'

ελευθερία εκλήθητε. Αυτονομία και ετερονομία στην Ηθική, Αθήνα
2004,σελ.163-171) αλλά και το πρόσφατο αναφυέν ζήτημα των έμφυλων

ταυτοτήτων. (Βλ. Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή, Οι έμφυλες ταυτότητες και

η ενοφυλία των Γνωστικών, Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 6 εξ.). Οι θιασώτες

αυτής αυτόνομης κοσμικής ηθικής προτείνουν ως υπέρτατο νόμο την

ατομική επιθυμία του καθενός. Αυτή όμως η κατάσταση αντί να οδηγεί

στην ελευθερία οδηγεί στη δουλεία του εγώ καθώς η βούληση του

ανθρώπου θεωρείται ο υπέρτατος νόμος.

Η ορθόδοξη χριστιανική ηθική έχει ως αφετηρία την ετερονομία και

ο προορισμός της είναι η αυτονομία. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής

θεολογίας κ. Μαντζαρίδης Γεώργιος, απέναντι στα αντικρουόμενα

σχήματα της πολυώνυμης ετερόνομης καὶ της ποικιλόμορφης αυτόνομης

ηθικής ο Χριστιανισμὸς προβάλλει ένα τρίτο είδος ηθικής, που

υπερβάλλει και γεφυρώνει την αντιθετική διάκριση αυτονομίας και

ετερονομίας (Βλ.Γ. Μαντζαρίδη, Χριστιανική Ηθική, τομ. Ι, Θεσσαλονίκη

2002, σελ.127). Προβάλλει την ηθική της ετερόνομης ή χαρισματικής

6