Page 8 - liamis-talento

ρυθμού, πολλές από τις οποίες επιδέχονται βελτίωση, όχι όμως πάντοτε.

Παραδείγματος χάριν, η μεγάλη πλειοψηφία των καταξιωμένων σολίστ
έχει ως κοινό χαρακτηριστικό την οπτική μνήμη.

Το βέβαιον είναι πως, πέρα από τη κλίση, πρέπει να υπάρξει και η
έλξη. Όσο πιο πολύ ελκύεται ένα παιδί από μια καλλιτεχνική
δραστηριότητα, τόσο αναπτύσσεται η ικανότητά του. Τι δημιουργεί όμως
αυτή την έλξη; Είναι προφανές πως οι παιδικές παραστάσεις και τα
ερεθίσματα παίζουν καθοριστικό ρόλο. Εάν, για παράδειγμα, η
προδιάθεση ενός παιδιού για ρυθμική κίνηση συνδυαστεί με ένα
περιβάλλον, όπου ο χορός κατέχει κεντρική θέση στη ζωή της οικογένειας,
οι πιθανότητες δημιουργίας ενός ολοκληρωμένο χορευτή είναι πολύ

περισσότερες από ότι σε ένα άλλο περιβάλλον, αδιάφορο και απαξιωτικό
για τον χορό.

Περάν του περιβάλλοντος, όλα δείχνουν πως καθοριστικότερο
παράγοντα αποτελεί ο θαυμασμός προς ένα πρόσωπο, το οποίον έχει
κερδίσει την εκτίμηση του παιδιού. Πρόκειται για τον ρόλο του μέντορα, ο
οποίος, πέραν τη μετάδοσης απλών πληροφοριών ή της μηχανικής
υπακοής σε υποδείξεις και εντολές, αποτελεί κίνητρο ενεργοποίησης
κορυφαίων προϋποθέσεων μάθησης, όπως ο ζήλος, το φιλότιμο και η
μίμηση.

Υπάρχει και κάτι τρίτο, το οποίον φαίνεται αόριστο, ασήμαντο και
μη μετρήσιμο, αποδεικνύεται όμως καίριο και ρυθμιστικό μιας ισόβιας
διαδρομής. Ο παράγων αυτός είναι οι περιστάσεις. Πρόκειται γι΄ αυτά τα
ασήμαντα τυχαία γεγονότα, όπως μια συνάντηση, ένα τυχαίο ακρόαμα,
μια επίσκεψη σε ένα μουσείο, ένα οικογενειακό γλέντι, ακόμη και η
κατάλληλη ψυχική διάθεση που συνδυάζεται την συγκεκριμένη στιγμή με
ένα ερέθισμα (το περίφημο timing). Όλα αυτά μπορούν να ενεργοποιήσουν
κρύφιες κλίσεις, τις οποίες η απλή διαπαιδαγώγηση συχνά δεν είναι σε
θέση να εντοπίσει. Το παρακάτω γεγονός μου το διηγήθηκε ο μακαριστός
πλέον μαέστρος της Δημοτικής χορωδίας Αθηνών και της χορωδίας των
Ορθοδόξων Χριστιανικών Ενώσεων, επιστήθιος φίλος του κατηχητή π.
Αγγέλου Νησιώτη και φωτισμένος δάσκαλος μουσικής Βασίλειος
Καρποδίνης: Στο σχολείο που εργαζόταν, προς το τέλος της καριέρας του,

σε γιορτή αποφοίτων, τον πλησίασε ένας κύριος και του συστήθηκε ως
μαέστρος της ορχήστρας της πόλεως τη Βιέννης. Ο δάσκαλος τον θυμήθηκε
και εξέφρασε την απέραντη χαρά του γι΄ αυτή την εξέλιξη. Τότε ο μαθητής

7