Page 10 - liamis-talento
P. 10

Αντίθετα με τη σπανιότητα του «ταλέντου», οι κλίσεις και οι εφέσεις

                          δεν  αποτελούν  καθόλου  σπάνιο  γεγονός,  αλλά  μάλλον
                          πανανθρώπινο.  Κατά  μία  μάλιστα  ιδεαλιστική  άποψη,  ο  κάθε
                          άνθρωπος διαθέτει τουλάχιστον μία καλλιτεχνική κλίση. Αυτό που
                          φαίνεται να είναι υπερβολικά σπάνιο είναι ο συνδυασμός όλων των
                          ανωτέρω συνθηκών. Όταν όμως προκύπτει, η ιστορία κάνει λόγο για
                          παιδιά  –θαύματα.  Τέτοιο  παιδί-θαύμα  ήταν  και  ο  Μότσαρτ.  Τα
                          μουσικά  του  επιτεύγματα  από  την  ηλικία  των  πέντε  κιόλας  ετών
                          αποτελούν  φαινόμενο  μοναδικό  στην  ιστορία  της  Τέχνης.  Ήταν
                          μάλιστα  τέτοια  η  μουσική  του  ωριμότητα,  ήδη  από  την  πρώτη
                          παιδική ηλικία, ώστε όλοι να μιλούν για μια ξεκάθαρη εύνοια του
                          Θεού,  του  κατ΄  εξοχήν  Καλλιτέχνη,  προς  αυτόν.  Λίγοι  όμως
                          γνωρίζουν, πως απ΄ το ξεκίνημα κιόλας της μουσικής του διαδρομής,
                          ο  Γιοχάννες  Κρυσόστομους  Βόλφγκανγκ  Θεόφιλος  (σε  Λατινική
                          μετάφραση  Αμαντέους)  Μότσαρτ  βρισκόταν  υπό  τη  διαρκή
                          επιτήρηση, καθοδήγηση και έμπνευση του πατέρα του Λεοπόλδου
                          Μότσαρτ, ο οποίος, πέρα από μουσικός, ήταν εξαιρετικός δάσκαλος
                          μουσικής  και  ιδιαίτερα  του  βιολιού.  Αυτός  ήταν  που  διέκρινε,
                          καλλιέργησε  και  ανέδειξε  τις  ιδιαίτερες  κλίσεις  του  γιου  του,
                          ωθώντας  τον  διαρκώς  στην  συστηματική  εργασία,  παρ΄  όλη  την
                          ευκολία  του  γιου  του  να  γράφει  μουσική  σε  αφύσικα  σύντομο
                          διάστημα.  Ακόμη  όμως  και  μ΄  αυτό  το  δεδομένο,  μένει  κανείς
                          έκπληκτος από τον όγκο του έργου του, κάτι που αποδεικνύει πως ο
                          Μότσαρτ εργαζόταν ασταμάτητα.


                          Κατόπιν όλων αυτών, ίσως μπορούμε να καταλήξουμε πως ταλέντο
                   είναι  κατ΄  ουσίαν  μια  ακατέργαστη  και  ακαθόριστη  έφεση,  η  οποία  σε
                   συνδυασμό  με  άλλες  κλίσεις  και  φυσικές  προϋποθέσεις,  καλλιεργήθηκε
                   μέσα  σε  ένα  περιβάλλον  αποδοχής  και  ενθάρρυνσης,  ποτίστηκε  με
                   έμπνευση  από  ένα  πρότυπο-μέντορα,  δουλεύτηκε  με  συστηματική
                   παιδαγωγία, αναπτύχθηκε με εργατικότητα, καρτερία και προσήλωση σε
                   έναν  τελικό  σκοπό  και  έφτασε  σε  συγκεκριμένα  και  μετρίσιμα
                   αποτελέσματα,  συγκρινόμενα  με  τα  επιτεύγματα  του  συγκεκριμένου
                   καλλιτεχνικού  χώρου.  Και  βεβαίως,  έχοντας  συναντήσει  ευνοϊκές
                   συγκυρίες  και  διαρκείς  ευκαιρίες,  όχι  μόνο  στο  ξεκίνημα,  αλλά  και  σε
                   βάθος χρόνου.


                          Με διευκρινισμένη κατά το δυνατόν την έννοια του ταλέντου, ίσως
                   να μπορούμε πλέον να το  εντάξουμε σε  μια παγκοσμιοποιημένη  πλέον


                                                            9
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15