Page 11 - liamis-talento

αγορά Τέχνης και να προσδιορίσουμε τον ρόλο του. Γνωρίζουμε καλά πως

η καλλιτεχνική δημιουργία δεν πηγάζει πλέον από ένα κοινωνικό σύνολο
που επιδιώκει να εκφραστεί. Αλλά και οι επώνυμοι καλλιτέχνες δεν
αποτελούν εκφραστές ενός κοινού συναισθήματος και μιας κοινής
εμπειρίας, όπως οι ανώνυμοι δημιουργοί των παραδοσιακών μουσικών. Η
αμφίδρομη σχέση κοινού-καλλιτέχνη άρχισε να διαρρηγνύεται στα τέλη
της Κλασσικής εποχής (αρχές 19ου αιώνα). Η διάσπαση αυτή κορυφώθηκε
καθ΄ όλη τη διάρκεια του Ρομαντισμού και παγιώθηκε από τις αρχές κιόλας
του 20ου αιώνα. Η Τέχνη είναι πλέον προϊόν προς κατανάλωση και
υπακούει τους νόμους της προσφοράς της ζήτησης. Το καλλιτεχνικό
εμπορικό σύστημα στηρίζεται στην εμφάνιση των ξεχωριστών, των
κορυφαίων, των ιδιόρρυθμων, των πρωταθλητών της δεξιοτεχνίας, των
σταρ. Η ύπαρξή τους αποτελεί πηγή πλούτου για εταιρείες και σπόνσορες,
ενώ οι ίδιοι απολαμβάνουν την χλιδή της διασημότητας και προσφέρουν
υλικό για κοσμικά έντυπα και εκπομπές.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, πιο εσωτερικό και αόρατο, το ταλέντο
συμπλέει με την ματαιοδοξία, την επιδίωξη της δημοσιότητας, την αγωνία
της αφάνειας, τον στυγνό ανταγωνισμό, στο όνομα του οποίου καταργείται
κάθε κώδικας, όχι μόνον ηθικής, αλλά και αισθητικής. Εκεί που ο
καλλιτέχνης πήρε πολλές φορές τον ρόλο του ηγέτη, προκειμένου να
οδηγήσει λαούς στην έξοδο από πνευματικά, ακόμη και πολιτικά σκότη,
σήμερα προέχει η κολακεία του κοινού, προκειμένου να πουληθεί
ευκολότερα το καλλιτεχνικό προϊόν, είτε ως καλλιτεχνικό δημιούργημα
είτε ως προσωπικότητα.

Η νοοτροπία αυτή διαποτίζει από νωρίς τις νεανικές ψυχές. Τα
παιδιά, από νωρίς, παρασυρμένα και από γονεϊκή ματαιοδοξία, ταυτίζουν
την πρόοδο σε μια Τέχνη με την κοινωνική και οικονομική καταξίωση. Το
περίφημο ταλέντο μεταβάλλεται έτσι σε τροφοδότη μιας απίστευτης
εγωπάθειας, που γεννά καθημερινά δεξιοτέχνες – ναρκίσσους. Δεν είναι
καθόλου σπάνιο, νέοι άνθρωποι, με θαυμαστές καλλιτεχνικές επιδόσεις,
να έχουν χάσει την ψυχική τους ισορροπία, την εσωτερική τους γαλήνη και
κυρίως την ικανότητα να χαίρονται, βάζοντας διαρκώς όλο και
δυσκολότερους στόχους.

10