Page 9 - liamis_despoina
P. 9

Η Παναγία εισέρχεται στον Ναό, ο οποίος ουσιαστικά προεικονίζει

                   την ιδία. Διότι ναός θα υπάρξει και αυτή, ναός όμως αχειροποίητος, που
                   θα  φιλοξενήσει  όχι  απλώς  τα  ιερά  αντικείμενα  μέσα  στην  Κιβωτό  της

                   Διαθήκης, αλλά τον ίδιο τον Θεό ενσαρκωμένο, θεμέλιο και ολοκλήρωση
                   της  Νέας  Διαθήκης.  Τόπος  προσευχής  ο  Ναός.  Τόπος  προσευχής  και  ο
                   έμψυχος ναός, η Θεοτόκος.




                          ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ


                          Η προσευχή ως υπακοή

                          Όπως  προαναφέραμε,  στην  πνευματική  πορεία,  η  προσευχή  του

                   αιτήματος  δίνει  τη  θέση  της  στην  προσευχή  της  δοξολογία  και  της
                   ευγνωμοσύνης.  Αλλά  και  αυτή  η  προσευχή  δίνει  τη  θέση  της  στην
                   προσευχή  της  σιωπής  και  της  ολοκληρωτικής  παράδοσης  στο  θείο

                   θέλημα. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η εγκυμοσύνη της, πέραν της
                   ανεξήγητης για την ανθρώπινη διάνοια διάστασης, προτυπώνει κατά τον
                   καλύτερο  τρόπο  αυτό  το  τρίτο  στάδιο  της  προσευχής.  Η  εντός  της

                   παρθενικής της μήτρας εγκατοίκησις του ίδιου του Θεού επιβεβαιώνει την
                   ολοκληρωτική παράδοση της στο θέλημά Του. Εάν η ίδια υπήρξε καρπός
                   προσευχής, έρχεται τώρα εκείνη να κυοφορήσει τον καρπό μιας απόλυτης

                   υπακοής. Η στιχομυθία της Θεοτόκου με τον Άγγελο, κατά το γεγονός του
                   Ευαγγελισμού,  αποδεικνύουν  την  ετοιμότητά  της  να  αποδεχθεί  το  θείο
                   θέλημα. Ένα θέλημα το οποίον και η ίδια αντιλαμβάνεται πως υπερβαίνει

                   την ανθρώπινη λογική, αλλά και πως αποτελεί καθήκον βαρύ και αιτία
                   σύγκρουσης με ολόκληρο τον κοινωνικό της περίγυρο. Η φράση της «Ιδού
                   η δούλη Κυρίου»  (Λκ. 1,38), προσφέρεται από  έναν άνθρωπο  με πλήρη

                   επίγνωση  των  συνεπειών  αυτής  της  αποδοχής.  Και  αυτό  καθιστά  την
                   στάση  της  ακόμη  περισσότερο  άξια  θαυμασμού.  Παράλληλα,  μας
                   υπενθυμίζει,  πως  η  εναρμόνιση  με  το  Θείο  θέλημα  έχει  κόστος,  που

                   πολλές  φορές  μας  φέρνει  σε  κάθετη  σύγκρουση  με  νοοτροπίες  και
                   πρακτικές του κόσμου τούτου. Η υπακοή στον Θεό επιφέρει ρήξεις με τον
                   κόσμο. Κι ακόμη, η υπακοή αυτή δεν συνεπάγεται άμεση φανέρωση των

                   τρόπων, με τους οποίους το θέλημά Του θα εκπληρωθεί. Ο άνθρωπος του
                   Θεού,  όπως  η  Παναγία,  πιθανό  και  να  ζητά  εξηγήσεις.  («πῶς  ἔσται  μοι
                   τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;»  Λκ. 1,34) Αυτές όμως δεν είναι ποτέ ικανές


                                                            8
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14