Page 4 - liamis_despoina
P. 4

Η  βαθύτατη  τιμή  και  η  ολόψυχη  λατρεία  προς  την  Παναγία

                   αποτελεί  κοινό τόπο για όλους τους αγίους  Πατέρες  μας. Όσο  βαδίζουν
                   προς την θέωση, τόσο μένουν εκστατικοί ενώπιόν της, διότι η Παναγία, με

                   την  αγνότητα  και  το  σύνολο  των  αρετών  της  κατέστη  για  την
                   ανθρωπότητα,  ό,τι  η  καρδιά  για  τον  κάθε  άνθρωπο  ξεχωριστά:  Ένας
                   τόπος, όπου «επεφάνη ο σωτήριος λόγος του Χριστού», μία επιφάνεια,
                   επί της οποίας το Άγιον Πνεύμα έγραψε το θέλημα του Θεού, «εν μέλανι

                   μη γραφόμενον», αλλά αποκαλυπτόμενο  «από συνειδήσεως καθαράς
                   και θυσίας έσωθεν» (Μακάριος ο Αιγύπτιος, Ομιλία 8).


                          Όσο η καρδία αποτελεί θησαυρό για την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη,
                   ως αγαθός πυρήνας της ύπαρξής μας, του οποίου ο Θεός δεν επέτρεψε την
                   καταστροφή  μετά  την  πτώση  μας,  τόσο  η  Παναγία  μας  αποτελεί  τον

                   υπέρτατο  θησαυρό  του  ανθρωπίνου  γένους,  ως  αειπάρθενος  και
                   αμόλυντος  χώρα  της  ανθρώπινης  φύσης,  η  οποία  κατέστη  χώρος  του
                   Αχωρήτου.      Η  Παναγία  λοιπόν  δεν  αποτελεί  μια  ξένη,  αποκεκομμένη

                   προς  εμάς  ύπαρξη,  προς  την  οποία  τείνουμε,  αλλά  αποκάλυψη  της
                   θεώσεως  της  ανθρώπινης  φύσης,  της  οποίας  αποτελούμε  μέρος  και  την
                   οποίαν  καλούμεθα  και  εμείς  να  οδηγήσουμε,  όπως  εκείνη,  προς  την

                   θέωση.    Κάθε  φορά  που  επικαλούμαστε  την  Χάρη  της,  είναι  σαν  να
                   διανοίγουμε  έναν  δρόμο  προς  το  εσώτατο  κέντρο  μας.  κάθε  φορά  που
                   επιζητούμε  την  μεσιτεία  της,  είναι  σαν  να  ανακαλύπτουμε  εκ  νέου  το

                   νόημα και τον προορισμό της ζωής μας. Γι΄  αυτό και ο Άγιος Νικόλαος ο
                   Καβάσιλας αναφέρει πως αρκεί και μόνον ένας λόγος, και μόνον μια
                   ενθύμηση για την δόξα της Παναγίας, για να ανυψώσει την ψυχή και

                   την διάνοια και να μας μεταμορφώσει από σαρκικούς σε πνευματικούς και από
                   βέβηλους  σε  αγίους  (Λόγος  εις  την  πάνδοξον  Κοίμησιν  της  Υπεραγίας
                   Δεσποίνης ημών και Παναχράντου Θεοτόκου)




                          7 ΣΤΑΘΜΟΙ


                          Η  γλυκύτητα  αυτής  της  σχέσης  με  την  Παναγία,  μόνον  στην
                   μητρική αγάπη μπορεί να βρει κάποια αντιστοιχία. Το όνομα της μάνας

                   αποτελεί για κάθε άνθρωπο σκεύος, το οποίον περικλείει συναισθήματα,
                   εντυπωμένα στην ανθρώπινη ψυχή, πριν η διάνοια αρχίσει να λειτουργεί
                   με λέξεις και έννοιες. Ίσως μάλιστα η περίοδος αυτή για κάθε άνθρωπο


                                                            3
   1   2   3   4   5   6   7   8   9