Page 6 - liamis_despoina

και άρρητη χάρη μάς κατευθύνει προς τον Υιό της, θα αισθανθούμε στην

καρδία μας μία αντίστοιχη προτροπή, που μας καλεί μυστικά να την
ακολουθήσουμε στην δική της οδό, οδό απόλυτης υπακοής και

ανεπιφύλακτης εμπιστοσύνης προς Εκείνον.

Το πρόσωπο της Παναγίας αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας
μακραίωνης αλυσίδας προσευχής, που έχει το ξεκίνημά της έξω από την

κλειστή πόρτα του Παραδείσου. Ο εξορισμένος άνθρωπος αναζητά τρόπο
επικοινωνίας με Εκείνον που έχασε. Πόσες και πόσες προσευχές προς ένα
Θεό άγνωστο, παραποιημένο, αλλοιωμένο εξαιτίας του εσκοτισμένου

ανθρωπίνου νοός δεν θα είχαν αναπεμφθεί μέχρι τότε από όλη την
ανθρωπότητα! Πόσες και πόσες φορές οι άνθρωποι μέχρι την ύπαρξη της
Παναγίας, δεν αντιμετώπισαν έναν κλειστό ουρανό, αναζητώντας την

επιστροφή σε μια αρχέγονη πληρότητα! Όλα όμως αυτά τα βλέμματα,
που επί χιλιάδες χρόνια στρέφονταν ψηλά, κράτησαν ζωντανή την
προσδοκία μιας εκπλήρωσης. Κι όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, η

ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα, μέσα από χίλιες δυο δυσκολίες,
στεναγμούς και απογοητεύσεις, αξιώνεται τελικά να παρουσιάσει έναν
άξιο καρπό. Μια ύπαρξη, η οποία μπορεί να αποκαταστήσει μια σχέση, τη

σχέση Θεού – ανθρώπων, Πατέρα – παιδιών. Είναι σαν η Παναγία να έχει
ενσωματώσει τις υψηλότερες μέχρι τότε απόπειρες του ανθρώπου να βρει
τον Θεό. Ιδού λοιπόν άνθρωπος, που με την πίστη και τις πράξεις της

σπάει τον μεσότοιχο που χωρίζει Θεό και ανθρώπους. Ιδού λοιπόν
άνθρωπος της πλήρους και καθαράς προσευχής, ο οποίος μας καλεί να
τον ακολουθήσουμε.

ΣΥΛΛΗΨΗ-ΓΕΝΝΕΣΙΟΝ

Η Παναγία ως καρπός προσευχής

Όλη η επίγεια διαδρομή της Παναγίας μας ταυτίζεται με την
προσευχή. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της, η ύπαρξή της είναι
ταυτισμένη με αυτήν. Άλλωστε, η ίδια αποτελεί καρπό προσευχής. Η
σύλληψή της απετέλεσε αποτέλεσμα παράδοσης στη θεία βούληση, όταν

τα ανθρώπινα δεδομένα εξαντληθήκαν και η προσευχή απέμεινε ως το
έσχατοκαταφύγιο παρηγοριάς και ελπίδας. Και πράγματι, η θερμή και

5