Page 52 - mylonas-ekklisiastikes-prosopikotites

οντότητας, έπρεπε να διαχωριστεί η θρησκευτική από την πολιτική σφαίρα εξουσίας

και να επαναπροσδιοριστεί το πεδίο εξουσίας τους.
Ο Ιωσήφ Ανδρούσης από τη μεριά του θέτει το θέμα σε θρησκευτική βάση και

υπεραμύνεται του βυζαντινού δικαίου και της εκκλησιαστικής παράδοσης, η οποία
πρέπει κατά τα λεγόμενά του να παραμείνει αμετάβλητη. Αποκομμένη από τις

πολιτικοκοινωνικές συνθήκες στις οποίες δημιουργήθηκε, η εκκλησιαστική παράδοση
λειτουργεί ως νομιμοποιητική αρχή διατήρησης μιας κατάστασης και θεωρείται ως «τα

νοητά θεμέλια» της Εκκλησίας.

Όπως γίνεται αντιληπτό και από τα προαναφερθέντα, ο κλήρος συμμετείχε
ενεργά στην πολιτική. Αυτό μέχρι τη Συνέλευση της Τροιζήνας το 1826. Έκτοτε, ο

πολιτικός και ο στρατιωτικός κόσμος εκμεταλλεύτηκε τη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους

της κοινής γνώμης για τις συνέπειες που είχε η εμπλοκή του κλήρου στα πολιτικά
δρώμενα. Έτσι, όσον αφορά τη θέση της Εκκλησίας στην κοινωνία, αποστέρησαν τη

δυνατότητα αυτή στον κλήρο 239 .
Στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου συντάχτηκε το Προσωρινό Σύνταγμα της

Ελλάδος από τον Μαυροκορδάτο και τον Νέγρη, βοηθούμενοι από τον Βιντσένζο
Γκαλλίνα. Το περιεχόμενο του κειμένου του προσωρινού Συντάγματος, καθώς και το

Σύνταγμα του Ρήγα, φέρουν τις επιρροές των Συνταγμάτων της Γαλλίας και

η
συγκεκριμένα του 1793 και 1795 240 . Το Σύνταγμα της 1 Ιανουαρίου 1829 είναι
χρονικό και πολιτικό ορόσημο στην Ιστορία της Ελλάδας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο

Μαυροκορδάτος και ο Νέγρης αντιμετώπιζαν μέχρι τότε τους Έλληνες των περιοχών
που διοικούσαν. Οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου ήταν διαφορετικής νοοτροπίας και

σίγουρα δεν ήταν διατεθειμένοι να χάσουν το παραμικρό από τα δικαιώματά τους στην
κεντρική εξουσία.

Την εποχή αυτή λοιπόν, που η πολιτική εξουσία αρχίζει να κάνει αισθητή την

παρουσία της, παράλληλα σημειώνεται η πρώτη κίνηση να περιοριστεί η πολιτική
δράση των κληρικών. Συγκεκριμένα, τον Φεβρουάριο 1822, παρά την τοποθέτηση του

Ανδρούσης Ιωσήφ στο Υπουργείο Θρησκείας 241 , το Εκτελεστικό επιχείρησε να

εκμεταλλευτεί την παρουσία αρχιερέων στην Κόρινθο, όπου ήταν η έδρα του, ζητώντας
τους επιτακτικά να προβούν σε αφορισμούς. Οι αφορισμοί αυτοί θα εξυπηρετούσαν

αυστηρά μόνο τους σκοπούς των μελών του Εκτελεστικού. Η κατάσταση επιδεινώθηκε

239 Α. Βακαλόπουλος, τ. ΣΤ΄, σ. 954.
240 R. Clogg, Σύντομη Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, μτφρ. Χάρης Φουτέας, σ. 91.
241 Μ. Γουντχάους, Ο πόλεμος της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, μτφρ. Α. Σ. Βλάχου, σ. 116.

53