Page 47 - mylonas-ekklisiastikes-prosopikotites

όσο και σε διοικητικό επίπεδο των χωρικών από τους άρχοντες της Χώρας και στην

αυτοδιοίκηση των χωριών της υπαίθρου υπό την αρχηγία του Μαρκοπολίτη 221 .
Η Κεντρική Διοίκηση ήταν επιβεβλημένο να επιληφθεί αυτής της υπόθεσης, η

οποία έθετε υπό αμφισβήτηση την εξουσία των απεσταλμένων Αρμοστών και
οδηγούσε στο χωρισμό της Νάξου σε δύο αυτόνομα διοικητικά μέρη. Γι’ αυτό και

ανέθεσε την επίλυση του όλου ζητήματος στους ίδιους τους Αρμοστές με εντολή να
συμβιβάσουν την κατάσταση και να επαναφέρουν την ομαλότητα στη Νάξο. Ο

Ιερόθεος, όμως, ο οποίος ήταν από τους υποστηρικτές του Υψηλάντη και είχε στενές

σχέσεις με τον Κολοκοτρώνη, συνέχισε να επιδιώκει συστηματικά την εγκαθίδρυση
ξεχωριστής διοίκησης, ενθαρρυμένος από αρκετούς οπαδούς. Η επίμονη δράση του τον

οδήγησε σε σύγκρουση με τους Αρμοστές και τελικά στην εξορία τον Απρίλιο του

1823.Σύντομα, όμως, ύστερα από μεσολάβηση του Λάζαρου Κουντουριώτη επέστρεψε
στο νησί. Η αντιπαράθεση συνεχίστηκε, αυτή τη φορά με το νέο Έπαρχο Αντώνιο

Μάρκου και τους προεστούς υποστηρικτές του 222 ,

2. 7. Η Α’ Εθνοσυνέλευση

Η Α’ Εθνοσυνέλευση έλαβε χώρα στο χωριό Πιάδα, τη Νέα Επίδαυρο, στις

20/12/1821 με βασικό στόχο να ενωθούν διοικητικά οι ελεύθερες περιοχές. Τελέστηκε
η Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Ταλαντίου Νεόφυτου και κατόπιν άρχισαν οι

εργασίες της Συνέλευσης. Μάλιστα, τον λόγο κήρυξε ο Βρεσθένης Θεοδωρητός που

ευχόταν να λάβουν τη συνδρομή των Ρώσων στον αγώνα τους 223 .
Η Εθνοσυνέλευση επικύρωσε το καταστατικό των τοπικών Γερουσιών, των

οποίων συνεχίστηκε η λειτουργία. Θα διοικούνταν από επταμελές Συμβούλιο και
Πρόεδρο της Πελοποννησιακής Γερουσίας εξέλεξαν τον Θεοδώρητο, καθώς επίσης

μέλος της ήταν και άλλοι ιεράρχες, ο Μητροπολίτης Κορίνθου Κύριλλος 224 . Οι

κληρικοί δεν έπαψαν ούτε στιγμή να έχουν σημαντικό ρόλο στην πολιτική. Μάλιστα,
είναι σημαντικό και συγχρόνως παράδοξο το γεγονός ότι, πέρα από τους προκρίτους

221 Ι. Μουτζούρης, Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, 1821-1832, 15, τ. Ζ, σ. 110-114.
222 Π. Δημητρακόπουλος, Ο Φιλικός Παναγιώτης Δημητρίου Δημητρακόπουλος και η Πάρος κατά
την περίοδον της Επαναστάσεως του 1821, σ. 16-25
223 Ch. Frazee, (όπως σημ. 144), σ. 68-70.
224 A. Φραντζή, Επιτομή Β΄, σ. 262.

48